Moment prawdy
polski teleturniej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Moment prawdy – polski teleturniej z elementami reality show[1] oparty na formacie The Moment of Truth (powstałym na bazie kolumbijskiego Nada más que la verdad – pol. Nic poza prawdą, Tylko prawda) emitowany w latach 2009–2010 na antenie telewizji Polsat[2]. Program prowadził dziennikarz i prezenter telewizyjny Zygmunt Chajzer[3].
Nazwa formatu |
The Moment of Truth |
---|---|
Rodzaj programu | |
Kraj produkcji | |
Język | |
Prowadzący | |
Data premiery |
5 marca 2009 |
Lata emisji |
2009–2010 |
Pora emisji |
czwartek 21.00 (1) |
Liczba odcinków |
25 (2 serie) |
Czas trwania odcinka |
42–44 minut |
Format nadawania | |
Produkcja | |
Produkcja | |
Reżyseria |
Łukasz Łukasik |
Stacja telewizyjna | |
Strona internetowa |
Produkcja
Polska edycja formatu początkowo występowała w mediach także pod tytułem Powiedz prawdę[4] i miała trafić na antenę Polsatu w październiku 2008 roku[5], lecz jej premiera została przesunięta na wiosnę 2009 roku[6]. Wiosną 2010 wyemitowano drugą serię programu, jednak nadawano ją o godzinę później niż w poprzednim sezonie[7].
Producentem obu edycji programu była ATM Grupa[8]. Licencji na realizację programu udzieliło Shine Reveille. Program nagrywany był we wrocławskim studiu producenta w Bielanach Wrocławskich[9]. Za reżyserię odpowiadał Łukasz Łukasik.
Uczestnicy mogli zgłosić się do udziału w grze poprzez wysłanie wiadomości SMS[10]. Wybrani kandydaci odpowiadali przez Internet na 100 pytań dotyczących ich życia osobistego[10]. Zaproszeni na eliminacje uczestnicy rozwiązywali kolejny test, tym razem składający się z 500 pytań[10]. Później każdy z zawodników rozmawiał z psychologiem[10], a w tym czasie produkcja przeprowadzała także wywiad środowiskowy wśród jego rodziny i znajomych[11].
Zasady gry
Podsumowanie
Perspektywa
Kilka dni przed nagraniem gracz poddawał się badaniu wariografem, podczas którego odpowiadał na ponad 100 pytań dotyczących jego życia zawodowego i prywatnego[9]. Następnie 21 z tych pytań prowadzący zadawał w studiu telewizyjnym w obecności osób towarzyszących (najczęściej członków rodziny i przyjaciół uczestnika) oraz publiczności[12]. Pytania dotyczyły m.in. ewentualnego nadużycia pozycji zawodowej, zdrad małżeńskich, partnerów seksualnych i rodzinnych kłopotów[11][13]. Gra składała się z sześciu rund, a by przejść przez kolejny etap, uczestnik musiał odpowiedzieć zgodnie z prawdą na wszystkie pytania[9]. Każdorazowo przed ich usłyszeniem mógł wycofać się z dalszej gry[9]. Osoby towarzyszące dysponowały przyciskiem, którego wciśnięcie powodowało wycofanie danego pytania (dzięki czemu zawodnik nie musiał na nie odpowiadać) i jego zamianę na inne; podczas całej gry z przycisku można było skorzystać co najwyżej jeden raz[9]. W przypadku odpowiedzi, która okazała się kłamstwem, zawodnik kończył grę, tracąc wszystkie wygrane do tej pory pieniądze[9].
Główną nagrodą w programie było 250 000 złotych, którą uczestnik mógł otrzymać, odpowiadając zgodnie z prawdą na 21 pytań[11]. Nikomu nie udało się jej zdobyć[14].
Progi finansowe | ||
---|---|---|
Runda | Liczba pytań |
Nagroda |
1. | 6 | 5000 zł |
2. | 5 | 15 000 zł |
3. | 4 | 30 000 zł |
4. | 3 | 75 000 zł |
5. | 2 | 125 000 zł |
6. | 1 | 250 000 zł |
W pierwszej serii 14 z 27 uczestników skłamało w pewnym momencie gry, w drugiej serii – 13 z 17 uczestników.
Emisja
Odbiór
Według badań AGB Nielsen Media Research premiery pierwszej serii programu oglądało średnio 2,48 mln telewidzów (17,0% udziału w paśmie)[15], drugiej natomiast 1,98 mln (17,4% udziału w paśmie)[16]; widownię stanowiły głównie kobiety, mieszkańcy wsi i małych miast oraz osoby z wykształceniem podstawowym[17][15].
W roku 2009 program został nominowany do Telekamery 2010 w kategorii „Teleturniej”[18], jednak znalazł się poza pierwszą trójką w plebiscytowym głosowaniu[19].
Wpływy reklamowe z 15 odcinków pierwszej edycji programu wyniosły 18,2 mln zł, a z 10 odcinków drugiej serii – 10,1 mln zł (dane cennikowe, bez uwzględnienia rabatów itp.)[16].
Program budził kontrowersje m.in. ze względu na osobiste pytania, które zmuszały uczestnika do konfrontacji z bliskimi[20][21][1]. Podważano także wiarygodność badania wariografem, któremu przed grą poddawani byli zawodnicy[22] i wykorzystanie jego wskazań do weryfikacji poprawności odpowiedzi na pytania w teleturnieju.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.