Mokra zgnilizna

Mokra zgnilizna – grupa chorób roślin, u których dominującym objawem chorobowym jest zgnilizna mokra. Jest to taki rodzaj zgnilizny, podczas której tkanki opanowane przez patogeny ulegają rozkładowi i stają się miękkie. Ten rodzaj zgnilizny powodują głównie bakterie, czasem także lęgniowce^[1]. Wśród roślin uprawianych w Polsce wyróżnia się następujące mokre zgnilizny (w nawiasie wywołujące je patogeny):

• mokra zgnilizna truskawki (Rhizopus stolonifer, Rhizopus sexualis, Mucor mucedo, Mucor piriformis),
• mokra zgnilizna kapusty (Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum),
• mokra zgnilizna warzyw korzeniowych (Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum, Pectobacterium atrosepticum),
• mokra zgnilizna cebul tulipana (Rhizopus arrhizus),
• mokra zgnilizna bulw ziemniaka (Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum, Pectobacterium atrosepticum)^[2],
• mokra zgnilizna jabłek (Penicillium)^[3].
• różowa zgnilizna bulw ziemniaka (Phytophthora erythroseptica)
• wodna przyranna zgnilizna bulw ziemniaka (Globisporangium ultimum, Globisporangium splendens, Pythium aphanidermatum)^[2].

Mokra zgnilizna jabłek

Odmianą mokrych zgnilizn są choroby zaliczane do grupy miękkich zgnilizn bakteryjnych. Wywołuje je bakteria Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum^[2]. Leśnicy wśród wad drewna wyróżniają zgniliznę miękką drewna^[4].