Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2012

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2012 – 76. edycja mistrzostw świata organizowane przez IIHF, która odbyła się po raz dziesiąty w Szwecji i po raz siódmy w Finlandii. Turniej Elity odbył się w dniach 4 maja-20 maja, a miastami goszczącymi najlepsze drużyny świata były Sztokholm i Helsinki (w ramach dwuletniej umowy w 2012 roku miejscem półfinałów i meczów o medale były Helsinki, zaś w 2013 roku odwrotnie - Sztokholm).

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2012

2011 2013
Miejsce finału	Helsinki
Termin	4-20 maja
Liczba drużyn	16
Liczba stadionów	2 (w 2 miastach)
Podium
Pierwsze miejsce	Rosja
Drugie miejsce	Słowacja
Trzecie miejsce	Czechy
Statystyki indywidualne
Liczba meczów	64
Liczba goli	376 (5,88 na mecz)
MVP	Jewgienij Małkin
Król strzelców	Jewgienij Małkin (11 bramek)
Najlepszy bramkarz	Ján Laco
Najlepszy obrońca	Zdeno Chára
Najlepszy napastnik	Jewgienij Małkin

Czas i miejsce rozgrywania pozostałych turniejów:

• Dywizja I Grupa A: 15-21 kwietnia, Lublana (Słowenia)
• Dywizja I Grupa B: 15-21 kwietnia, Krynica-Zdrój (Polska)
• Dywizja II Grupa A: 12-18 kwietnia, Reykjavík (Islandia)
• Dywizja II Grupa B: 2-8 kwietnia, Sofia (Bułgaria)
• Dywizja III: 15-21 kwietnia, Erzurum (Turcja)

Elita

Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2012/Elita.

Msc.	Reprezentacja
	Rosja
	Słowacja
	Czechy
4	Finlandia
5	Kanada
6	Szwecja
7	Stany Zjednoczone
8	Norwegia
9	Francja
10	Łotwa
11	Szwajcaria
12	Niemcy
13	Dania
14	Białoruś
15	Włochy
16	Kazachstan

Hartwall Areena

Ericsson Globe

W tej części mistrzostw uczestniczyło 16 najlepszych drużyn na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach. Najpierw wszystkie drużyny uczestniczyły w fazie grupowej, w której są podzielone w dwóch ośmiu zespołowych grupach. Cztery czołowe drużyny z każdej z grup automatycznie zakwalifikowały się do fazy pucharowej, celem wyłonienia mistrza świata. Najgorsza drużyna z obu grup została zdegradowana do pierwszej dywizji. Mecze zostały rozegrane w Finlandii (po raz siódmy w historii, ostatni raz w 2003) i Szwecji (po raz dziesiąty, ostatni raz w 2002).

Hale w których odbyły się zawody to:
Hartwall Areena (o pojemności 13 349 miejsc)
Ericsson Globe (o pojemności 13 850 miejsc)

Zawody odbyły się w dniach 4 - 20 maja 2012 roku. Pierwszy mecz odbył się o 11:15 czasu środkowoeuropejskiego. W Helsinkach odbył się mecz Stanów Zjednoczonych oraz Francji. Pierwszą bramkę w turnieju zdobył Francuz Nicolas Besch. W meczu fazy grupowej pomiędzy Niemcami i Norwegią strzelono najszybszą bramkę mistrzostw. W dwudziestej sekundzie meczu do bramki rywali trafił Patrick Thoresen.

Królem strzelców został Rosjanin Jewgienij Małkin, zdobywca 11 bramek. Zawodnik ten był również najskuteczniejszy w punktacji kanadyjskiej, w której uzbierał łącznie 19 punktów (11 bramek i 8 asyst). Najlepszym asystentem został Szwed Henrik Zetterberg, który dwunastokrotnie pomógł kolegom z drużyny zdobyć bramkę^[1]. Do piątki gwiazd zaliczono: bramkarza reprezentacji Słowacji Jána Laco, obrońców: Słowaka Zdeno Chárę i Rosjanina Ilję Nikulina oraz napastników: Jewgienija Małkina, Szweda Patricka Thoresena oraz Henrika Zetterberga. MVP turnieju został wybrany Jewgienij Małkin^[2].

Pierwsza dywizja

Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2012/I Dywizja.

Lp.	Drużyna
1	Słowenia
2	Austria
3	Węgry
4	Japonia
5	Wielka Brytania
6	Ukraina

Grupa A

Lp.	Drużyna
1	Korea Południowa
2	Polska
3	Holandia
4	Rumunia
5	Litwa
6	Australia

Grupa B

W odróżnieniu do poprzednich edycji Mistrzostw Świata grupy A i B ujęte w Dywizji I nie stanowiły równorzędnych poziomów rozgrywek, z których dotąd zwycięskie reprezentacje awansowały do Elity. Od 2012 Grupa A Dywizji I była drugą klasą mistrzowską, z której dwie pierwsze drużyny uzyskują awans do Elity, a ostatni zespół jest degradowany do Grupy B Dywizji I. Grupa B Dywizji I stanowi trzecią klasę mistrzowską. Jej zwycięzca awansuje do Dywizji I Grupy A, zaś ostatnia drużyny spada do Dywizji II Grupy A.

Turnieje I Dywizji zostały rozegrane:
Grupa A – Lublana (Słowenia)
Grupa B – Krynica-Zdrój (Polska)

Druga dywizja

Lp.	Drużyna
1	Estonia
2	Hiszpania
3	Chorwacja
4	Islandia
5	Serbia
6	Nowa Zelandia

Grupa A

Lp.	Drużyna
1	Belgia
2	Chiny
3	Bułgaria
4	Meksyk
5	Izrael
6	RPA

Grupa B

W odróżnieniu do poprzednich edycji Mistrzostw Świata grupy A i B ujęte w Dywizji II nie stanowiły równorzędnych poziomów rozgrywek, z których dotąd zwycięskie reprezentacje awansowały do Dywizji I. Od 2012 Grupa A Dywizji II była czwartą klasą mistrzowską, z której pierwsza drużyna uzyskuje awans do Dywizji I Grupy B, a ostatni zespół jest degradowany do Dywizji II Grupy B. Grupa B Dywizji II stanowi piątą klasę mistrzowską. Jej zwycięzca awansuje do Dywizji II Grupy A, zaś ostatnia drużyny spada do Dywizji III.

Turnieje II Dywizji zostały rozegrane:
Grupa A – Reykjavík (Islandia)
Grupa B – Sofia (Bułgaria)

Trzecia dywizja

Lp.	Drużyna
1	Turcja
2	Korea Północna
3	Luksemburg
4	Irlandia
5	Grecja
6	Mongolia

III Dywizja stanowi szóstą klasę mistrzowską, uczestniczyło w niej 6 zespołów. Zwycięzca awansował do Dywizji II Grupy B. Gospodarzem turnieju było tureckie miasto Erzurum. Ostatni raz Turcja była gospodarzem turnieju mistrzowskiego w 1997 roku. Wtedy to odbył się turniej w Ankarze, były to kwalifikacje do turnieju mistrzostw świata grupy D.

Przypisy

1. Assist Leaders
2. Media All-Stars