Michaił Ogońkow
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Pawłowicz Ogońkow, ros. Михаил Павлович Огоньков (ur. 24 czerwca 1932 w Moskwie, Rosyjska FSRR, ZSRR, zm. 14 sierpnia 1979 w Moskwie) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji lewego obrońcy, reprezentant ZSRR, olimpijczyk, trener piłkarski.
| Pełne imię i nazwisko |
Michaił Pawłowicz Ogońkow | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 czerwca 1932 | ||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
14 sierpnia 1979 | ||||||||||||||||
| Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Wychowanek klubu Zakładu Krasnyj Proletarij w Moskwie. W 1953 rozpoczął karierę piłkarską w klubie Spartak Moskwa. W maju 1958 roku wraz z reprezentantami ZSRR Borisem Tatuszynym i Eduardem Strielcowym został aresztowany pod zarzutem gwałtu, ale trzy dni później zarzuty wycofano. Ogońkow został zdyskwalifikowany do końca życia, ale trzy lata później dyskwalifikację anulowano. Na początku sezonu 1961 w Ałma-Acie w meczu przeciwko drużyny rezerwowej Kajrata po zderzeniu z przeciwnikiem doznał kontuzji. Po leczeniu usunięto nerkę, po czym był zmuszony zakończyć karierę piłkarską w 1961.
Kariera reprezentacyjna
26 czerwca 1955 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim ze Szwecją wygranym 6:0. Ponadto występował w olimpijskiej reprezentacji Związku Radzieckiego, w składzie której zdobył złoty medal na Olimpiadzie w Melbourne 1956.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. W latach 1963–1979 trenował dzieci w szkole piłkarskiej Spartaka.
Zmarł przedwcześnie 14 sierpnia 1979 roku w Moskwie. Został pochowany na Cmentarzu Daniłowskim[1].
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
- mistrz ZSRR: 1956
- wicemistrz ZSRR: 1954, 1955
- brązowy medalista mistrzostw ZSRR: 1957
- finalista Pucharu ZSRR: 1957
Sukcesy reprezentacyjne
- złoty medalista Igrzysk Olimpijskich: 1956
Sukcesy indywidualne
- wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 1 (1956, 1957)
Odznaczenia
- tytuł Mistrza Sportu ZSRR:
- tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1957
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.