Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michael William Balfe (ur. 15 maja 1808 w Dublinie, zm. 20 października 1870 w Rowney Abbey w hrabstwie Hertfordshire[1][2]) – irlandzki kompozytor i śpiewak, baryton.
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
20 października 1870 |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
  | |
Syn Williama Balfego, nauczyciela tańca[1]. Pierwszy utwór skomponował w wieku 7 lat[1]. Po śmierci ojca w 1823 roku wyjechał do Londynu, gdzie był uczniem Charlesa Edwarda Horna[1][2]. W 1824 roku otrzymał angaż jako skrzypek w orkiestrze Theatre Royal przy Drury Lane[2]. Występował też jako śpiewak, zadebiutował na scenie w Norwich w angielskiej premierze Wolnego strzelca Carla Marii von Webera[1]. W 1825 roku wyjechał do Włoch, gdzie studiował u Ferdinando Paëra w Rzymie i Filippo Gallego w Mediolanie[1]. W 1826 roku w Mediolanie wystawił swoje pierwsze dzieło sceniczne, balet La Perouse[1][2]. W 1827 roku wyjechał do Paryża, gdzie poznał Gioacchino Rossiniego, który zaangażował go do roli Figara w Cyruliku sewilskim na deskach Théâtre-Italien[1]. Od 1829 do 1830 roku przebywał w Palermo, gdzie wystawił swoją pierwszą operę, I rivali di se stessi[1]. W 1832 roku zawarł związek małżeński z węgierską śpiewaczką Liną Roser (1808–1888), z którą miał córkę Wiktorię[1][2].
W 1833 roku wrócił do Londynu, gdzie występował jako śpiewak[1][2]. W 1838 roku wykonał rolę Papagena w angielskiej premierze Czarodziejskiego fletu W.A. Mozarta[1]. Od 1842 roku ponownie przebywał w Paryżu, gdzie komponował i wystawiał swoje opery[1]. Odbył szereg podróży, m.in. do Wiednia (1846), Berlina (1848), Petersburga i Triestu (1852–1856)[2]. W 1864 roku wrócił na stałe do Anglii[1].
Został odznaczony Legią Honorową oraz hiszpańskim Orderem Karola III[1].
Był głównym obok Williama Vincenta Wallace’a irlandzkim kompozytorem operowym[1]. Jego twórczość cieszyła się popularnością w całej Europie, a libretta do jego oper tłumaczono na różne języki[1]. Skomponował łącznie 29 oper, z których największą popularnością cieszyła się The Bohemian Girl (wyst. Londyn 1843)[1].
Był autorem prac Indispensable Studies for a Sopran Voice (Londyn 1852) oraz Method of Singing (Londyn 1856)[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
