Loading AI tools
amerykański aktor pornograficzny, przedsiębiorca Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michael Lucas, także Andrei Treivas Bregman[3][4] (ur. 10 marca 1972 w Moskwie) – rosyjsko–amerykańsko–izraelski[5] aktor, reżyser i producent filmów pornograficznych, a także filmów dokumentalnych[6], przedsiębiorca/CEO nowojorskiego studia filmowego Lucas Entertainment[7], felietonista „The Advocate”, „The Huffington Post” i „Pink News”.
 Michael Lucas (2011) | |
| Prawdziwe imię i nazwisko |
Andriej Lwowicz Trejwas |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Używane pseudonimy | |
| Lata aktywności |
od 1996[2] |
| Narodowość | |
| Liczba filmów |
263 jako wykonawca (za IAFD)[2], 212 jako reżyser (za IAFD)[2] |
| Wzrost |
184 cm[2] |
| Masa ciała |
82 kg[2] |
| Kolor włosów |
brąz[2] |
| Kolor oczu |
brąz[1] |
| Strona internetowa | |
Urodził się i dorastał w Moskwie jako syn Eleny Treivas, nauczycielki literatury rosyjskiej, i Lwa Bregmana, inżyniera[8]. Wychował się w świeckiej rodzinie żydowskiej[9][10][11].
W 1994 uzyskał dyplom z prawa w Kutafin Moscow State Law University (MSAL)[12]. Po ukończeniu studiów przez krótki czas był właścicielem biura podróży aż do 30 maja 1995, kiedy opuścił Rosję[13].
Przeniósł się do Monachium w Niemczech, gdzie rozpoczął swoją karierę w branży filmów dla dorosłych od występu w niemieckim heteroseksualnym filmie pornograficznym[14]. Potem przez najbliższe dwa lata osiedlił się we Francji, gdzie pracował pod kierunkiem francuskiego reżysera Jeana-Daniela Cadinota.
W 1997 wyjechał do Nowego Jorku, gdzie zajmował się modelingiem w negliżu oraz prostytucją. W 1998 założył własne studio filmowe Lucas Entertainment, którego nazwa pochodziła od przybranego przez niego pseudonimu artystycznego: Michael Lucas[7]. Zlokalizował je w Nowym Jorku za pieniądze, które zarobił z prostytucji. Studio swoją działalność otworzyło w 2004, a Lucas zaczął reżyserować i produkować filmy, często również w nich występując. 12 listopada 2004 posiadł obywatelstwo amerykańskie[7].
W 2004 amerykański fotograf Timothy Greenfield-Sanders opublikował książkę XXX: 30 Porn Star Photographs z 30. gwiazdami porno, które były fotografowane w strojach i nago[15] i zrealizował film dokumentalny HBO Thinking XXX[16], gdzie jednym z jego modeli był Michael Lucas. Portrety książki zostały zaprezentowane w kwietniu 2005 w Santa Monica i eksponowane pod koniec 2005 w galerii sztuki współczesnej w Mediolanie.
Latem 2005 Lucas Distribution, Inc. wydał Niebezpieczne związki Michaela Lucasa (Michael Lucas' Dangerous Liaisons), gdzie wystąpiły gwiazdy takie jak Boy George, Bruce Vilanch, Graham Norton, RuPaul, Lady Bunny, Amanda Lepore czy Michael Musto. Film zdobył 13 nominacji do branżowej nagrody GayVN Award[17].
W marcu 2010 wygrał sprawę sądową rozpoczętą w lutym 2007 przez International Media Films (IMF), która stwierdziła, że film La Dolce Vita Lucasa naruszył prawa autorskie MFW do filmu Federico Felliniego Słodkie życie i powiązanych znaków towarowych[18].
Wspólnie z Yariven Mozerem zrealizował film dokumentalny Rozbierając Izrael. Geje w Ziemi Obiecanej (Undressing Israel: Gay Men in the Promised Land, 2012) i wspólnie ze Scottem Sternem – Campaign of Hate: Russia and Gay Propaganda (2014). W lipcu 2015 zajął szóste miejsce w rankingu 20minutos.es „Najbardziej seksowni aktorzy gejowskich filmów porno” (Los actores porno gay mas sexys)[19].
Jest zadeklarowanym gejem. Osiedlił się w Nowym Jorku. Przyjaźni się z aktorami PJ DeBoyem oraz jego partnerem Paulem Dawsonem, bloggerem Andym Towle i fotografem Davidem Shankbone’em[20].
Był wielokrotnie oskarżany przez innych aktorów pornograficznych o nękanie, oszukiwanie i wykorzystywanie, a także niepłacenie gaży[21].
| Rok | Nagroda | Kategoria | Film | Inni wykonawcy |
|---|---|---|---|---|
| 2001 | Grabby Award | Najlepsza nowy reżyser[22] | – | – |
| GayVN Award | Najlepsza występ solo[22] | Fire Island Cruising (2000) | – | |
| 2003 | Hard Choice Award | Osobowość roku[23] | – | – |
| Najlepsze realizacje wideo[23] | Fire Island Cruising 3–4 (2003) | – | ||
| Najlepszy reżyser[23] | – | |||
| Najlepsza scena seksu roku[23] | Apartments (2003) | Carlo Aguirre | ||
| 2004 | Hard Choice Award | Osobowość roku[24] | – | – |
| Najlepsza scena seksu roku[24] | Fire Island Cruising 5 (2003) | Rob Ramos | ||
| 2005 | Hard Choice Award | Najlepszy reżyser[25] | Michael Lucas' Dangerous Liaisons (2005) | – |
| Najlepszy film[25] | – | |||
| 2007 | GayVN Award | Najlepszy aktor[26] | La Dolce Vita (2006) | – |
| Najlepszy trójkąt erotyczny[26] | Jason Ridge i Derrick Hanson | |||
| Najlepszy reżyser[26] | Tony DiMarco | |||
| 2008 | European Gay Porn Awards (EGPA) | Najlepsza okładka filmu[27] | – | |
| XBIZ Award | Najlepszy wykonawca GLBT[28] | – | – | |
| Reżyser roku GLBT[28] | – | Tony DiMarco | ||
| 2009 | Hard Choice Award | Najlepszy film (USA)[29] | Inside Israel (2009) | – |
| GayVN | GayVN Hall of Fame[30] | – | – | |
| XBIZ Award | Reżyser roku GLBT[22] | – | – | |
| 2010 | HustlaBall Award | Najlepszy aktyw (USA)[31] | – | – |
| Najlepsze studio (USA)[31] Lucas Entertainment |
– | – | ||
| Najlepsza strona internetowa studia[31] LucasEntertainment.com |
– | – | ||
| Najlepszy film[32] | Men of Israel (2009) | – | ||
| Grabby Award | Najlepszy film międzynarodowy[33] | – | ||
| TLA Gay Award | Niezbędny film roku[34][35] | – | ||
| 2011 | Hard Choice Award | Film dla miłośników tyłków[36] z Mr. Pamem |
Eye Contact (2011) | – |
| TLA Gay Award | Reżyser roku[37] | – | – | |
| 2012 | Grabby Award | Najlepszy reżyser[38] z Markiem MacNamerą i Mr. Pam |
Assassin (2011) | – |
| Najlepszy film[39] | – | |||
| XBIZ Award | Film gejowski roku[40] | – | ||
| TLAGay Award | Obowiązkowy film roku[41] | – | ||
| HustlaBall Award | Najlepsze studio internetowe[42] Lucas Entertainment |
– | – | |
| Najlepszy film[42] | Last Day (2012) | – | ||
| 2013 | Cybersocket Award | Najlepszy producent treści[43] Lucas Entertainment |
– | – |
| 2015 | Cybersocket Web Award | Nagroda doskonałości[44] Lucas Entertainment |
– | – |
| 2016 | HustlaBall Award | Specjalna nagroda honorowa[45] | – | – |
| 2018 | Grabby Award | Grabby Wall of Fame[46] | – | – |
| 2020 | Grabby Award | Najlepsza scena seksu grupowego[47] | All-Star Orgy (2019) | Colton Grey, Dakota Payne, Edji DaSilva, Hunter Smith, Jeffrey Lloyd, JJ Knight, Manuel Skye, Max Arion, Max Avila, Allen King i Ruslan Angelo |
| 2021 | Grabby Award | Najlepszy reżyser wszystkich scen seksu[48] | Daddy’s In Charge (2020) | – |
| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1997 | Broadway Damage[49] | Marc | Victor Mignatti |
| 1998 | Will & Grace[50] | Andy | Helmut Metzger |
| 1999 | Pop[51] | Ed | Brian Johnson |
| 2001 | Keeping It Real: The Adventures of Greg Walloch (film dokumentalny)[52] | facet w barze | Eli Kabillio |
| Prawo i bezprawie – Deep Vote[53] | Elliot Krasner | Jace Alexander | |
| 2004 | Prawo i bezprawie – odc. Paradigm[54] | Tim | Matthew Penn |
| 2006 | La Dolce Vita[55] | Max Todd | Tony DiMarco, Michael Lucas |
| 2007 | Starrbooty | Alexi Popov | Mike Ruiz |
| 2008 | Sex Positive (film dokumentalny)[56] | w roli samego siebie | Daryl Wein |
| Why We Wax (film dokumentalny)[57] | Amy Axelson, Kimberly M. Wetherell | ||
| Another Gay Sequel: Gays Gone Wild[58] | chłopak dostarczający pizzę | Todd Stephens | |
| 2012 | Rozbierając Izrael. Geje w Ziemi Obiecanej (Undressing Israel. Gay men in the Promised Land)(film dokumentalny)[59] | w roli samego siebie | Michael Lucas, Jariw Mozer |
| 2013 | Mogło być gorzej[60] | Jody Hill | |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
