Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Paweł Szyba (ur. 18 marca 1988 w Lublinie[1]) – polski piłkarz ręczny, prawy rozgrywający, od 2019 zawodnik Azotów-Puławy.
 | |||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1988 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
196 cm | ||||||||||||||
| Pozycja |
prawy rozgrywający | ||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||
| Numer w klubie |
18 | ||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna[a] | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||
 | |||||||||||||||
Reprezentant Polski, brązowy medalista mistrzostw świata w Katarze (2015), uczestnik igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016).
Wychowanek Unii Lublin. W 2004 został zawodnikiem Azotów-Puławy, do których sprowadził go trener Jerzy Witaszek. Początkowo grał w juniorach młodszych, następnie przeszedł do zespołu seniorów[2]. W Ekstraklasie zadebiutował 10 września 2005 w przegranym meczu z Zagłębiem Lubin (24:38), natomiast pierwszego gola zdobył 12 maja 2007 w wygranym spotkaniu ze Śląskiem Wrocław (33:28). W sezonie 2007/2008 zaczął regularnie występować w barwach puławskiego zespołu. Będąc graczem Azotów, dwukrotnie rzucił ponad sto bramek w lidze w jednym sezonie: w sezonie 2010/2011, w którym rozegrał 28 meczów i zdobył 119 goli, oraz w sezonie 2012/2013, w którym wystąpił w 33 spotkaniach, w których rzucił 106 bramek[3]. Z Azotami rywalizował również w europejskich pucharach – w ciągu czterech sezonów rozegrał w Challenge Cup 15 meczów i zdobył 33 gole[1].
W latach 2014–2016 był zawodnikiem RK Velenje, z którym zdobył dwa wicemistrzostwa Słowenii i raz dotarł do finału Pucharu Słowenii. W słoweńskiej ekstraklasie rozegrał w ciągu dwóch sezonów 64 mecze i rzucił 164 bramki[4]. Ponadto w sezonie 2014/2015, w którym wystąpił w 12 spotkaniach i zdobył 46 goli (trzeci wynik w drużynie), awansował ze swoim zespołem do Final Four Pucharu EHF (4. miejsce; w przegranym meczu o 3. miejsce ze Skjern Håndbold rzucił pięć bramek)[1].
W latach 2016–2018 był zawodnikiem Kadetten Schaffhausen, z którym wywalczył mistrzostwo Szwajcarii (2016/2017) i dwa Superpuchary Szwajcarii (2016, 2017). W szwajcarskiej ekstraklasie rozegrał w ciągu dwóch sezonów 35 meczów i rzucił 66 bramek[5], natomiast w Lidze Mistrzów wystąpił w 18 spotkaniach i zdobył 37 goli[1]. Pod koniec listopada 2016 w wygranym meczu LM z Wisłą Płock (27:25) zerwał ścięgno Achillesa[6]. Kontuzja ta wykluczyła go z gry na dziewięć miesięcy.
W 2018 przeszedł do francuskiego Cesson Rennes. W sezonie 2018/2019 rozegrał we francuskiej ekstraklasie 22 mecze i zdobył 49 goli[7].
W lipcu 2019 został zawodnikiem Azotów-Puławy[8].
W 2007 uczestniczył w mistrzostwach świata U-19 w Bahrajnie (6. miejsce)[2]. W 2008 brał udział w mistrzostwach Europy U-20 w Rumunii, w których rozegrał siedem meczów i zdobył 27 goli[9]. Występował również w reprezentacji Polski B, m.in. w grudniu 2010 zagrał w dwumeczu z Rumunią B, w którym rzucił dwie bramki.
Uznawany był za jednego z najbardziej utalentowanych polskich graczy młodego pokolenia. Komentatorzy wskazywali, że może on być w przyszłości, po zakończeniu kariery przez Marcina Lijewskiego, zmiennikiem w reprezentacji Polski Krzysztofa Lijewskiego[10].
W marcu 2009 trener Bogdan Wenta powołał go w miejsce kontuzjowanego Mateusza Zaremby do reprezentacji Polski na mecze eliminacji do mistrzostw Europy z Turcją[11] (nie wystąpił w nich). W kadrze narodowej zadebiutował 4 czerwca 2013 w przegranym spotkaniu Scandinavian Open ze Szwecją (27:29)[12], zaś pierwsze trzy bramki rzucił następnego dnia w meczu z Norwegią (23:24)[13]. W 2014 uczestniczył w mistrzostwach Europy w Danii (siedem meczów, pięć goli).
W 2015 uczestniczył w mistrzostwach świata w Katarze (dziewięć meczów i 14 goli)[14]. Przez zdecydowaną większość turnieju był rezerwowym, na jego pozycji prym wiedli Andrzej Rojewski i Krzysztof Lijewski[10]. W rozegranym 30 stycznia 2015 meczu półfinałowym z Katarem (29:31) pojawił się na parkiecie w końcówce i między 52. a 58. minutą spotkania zdobył trzy gole przy 100% skuteczności rzutów. W rozegranym 1 lutego 2015 meczu o 3. miejsce z Hiszpanią (29:28) wyszedł na parkiet w podstawowej siódemce i rzucił osiem bramek, w tym jedną na sekundę przed końcem regulaminowego czasu gry, która doprowadziła do dogrywki[15].
W styczniu 2016 uczestniczył w mistrzostwach Europy w Polsce, podczas których rozegrał siedem meczów i zdobył 14 goli[16]. W sierpniu 2016 wystąpił w igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro (4. miejsce)[17]. Po igrzyskach rzadko pojawiał się w kadrze – za kadencji trenera Tałanta Dujszebajewa (do maja 2017) już nie zagrał, zaś gdy trenerem reprezentacji był Piotr Przybecki (od maja 2017 do lutego 2019), wystąpił w dwóch meczach turnieju Golden League w październiku 2017.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
