Michał Cieński

Michał Cieński herbu Pomian^[a] (ur. 3 lutego 1882 w Stanisławowie, zm. 15 grudnia 1931) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Michał Cieński

Michał Cieński jako oficer 22 Pułku Ułanów (1924-1927)
podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1882 Stanisławów
Data śmierci	15 grudnia 1931
Przebieg służby
Lata służby	1902–1927
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Straż Graniczna
Jednostki	4 Pułk Ułanów, 1 Pułk Strzelców Lwowskich → 38 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich, 5 Pułk Strzelców Granicznych, 19 Pułk Ułanów, 13 Pułk Ułanów, 22 Pułk Ułanów
Stanowiska	dowódca pułku, dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa), wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie Zbigniewa i Celiny z Zawadzkich. Kształcił się w austriackich szkołach i uczelniach wojskowych. Służył w cesarskiej i królewskiej Armii od sierpnia 1902. W 1913 w stopniu porucznika w szeregach 4 pułku ułanów brał udział w zawodach hippicznych^[1]. Brał udział w I wojnie światowej na stanowisku dowódcy szwadronu. Walczył na froncie galicyjskim oraz włoskim. Awansowany na rotmistrza 1 lutego 1918.

U kresu wojny i po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego 1 listopada 1918. Pełnił funkcję dowódcy 1 pułku Strzelców Lwowskich od 6 listopada 1918 do 1 lipca 1919 podczas wojny polsko-ukraińskiej. W trakcie obrony Lwowa został członkiem miejskiego Komitetu Narodowej, a podczas walk był dowódcą III odcinka^[2]. Po przemianowaniu macierzystej jednostki 8 kwietnia 1919 na 38 pułk piechoty Strzelców Lwowskich pełnił funkcję jej dowódcy od 22 lutego 1920 w stopniu majora. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari.

11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Lwów”^[3]. 30 lipca 1920 został mianowany dowódcą 5 Pułku Strzelców Granicznych. Został mianowany na stanowisko dowódcy 19 pułku ułanów w garnizonie Ostróg od 27 lutego 1921. Funkcję miał objąć w lipcu lub sierpniu^[4] i piastować do września 1921.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 27. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)^[5]. Z dniem 10 czerwca 1922 został przeniesiony do rezerwy. Od września 1922 był inspektorem granicy wschodniej w województwie tarnopolskim. W 1923 był zastępcą dowódcy 13 pułku ułanów w Nowej Wilejce. 4 czerwca 1923 został przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI^[6][7]. Z dniem 1 marca 1924, w związku z likwidacją Rezerwy Oficerów Sztabowych DOK VI, został przeniesiony do 8 pułku ułanów w Krakowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[8]. W kwietniu 1924 został przeniesiony do 22 pułku ułanów w Brodach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[9][10]. W styczniu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI^[11]. Z dniem 30 września 1927 został przeniesiony w stan spoczynku.

W 1928, jako emerytowany podpułkownik zamieszkiwał we Lwowie^[12]. Zmarł 15 grudnia 1931. Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera XX, miejsce 1830)^[13]. Nagrobek Michała Cieńskiego został wpisany przez Instytut Pamięci Narodowej do ewidencji grobów weteranów walk o Wolność i Niepodległość Polski^[14].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (udekorowany 17 kwietnia 1921 we Lwowie przez gen. broni Tadeusza Rozwadowskiego)^[15]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie (4 listopada 1933, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)^[16][17]
• Krzyż Walecznych
• Krzyż Obrony Lwowa

Uwagi

1. Różne źródła podawały inne formy tożsamości: „Michał Cieński” lub „Michał Cieński-Pomian” lub „Michał Pomian-Cieński”. Roczniki Oficerskie wskazały formę „Michał Cieński”.

Przypisy

1. III. Konkurs hippiczny. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 224 z 1 października 1913.
2. Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI – 22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: Komitet Obywateli Miasta Lwowa, ok. 1919, s. 27, 64, 121, 211, 220.
3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 30 czerwca 1920 roku, s. 518.
4. Historia 19 Pułku Ułanów Wołyńskich. ulan-wolynski.org.pl. [dostęp 2015-09-22].
5. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 154.
6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 23 czerwca 1923 roku, s. 417.
7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 625, 676.
8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 11 marca 1924 roku, s. 113.
9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 17 kwietnia 1924 roku, s. 215.
10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 577, 598.
11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 22 stycznia 1927 roku, s. 14.
12. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 891.
13. Orlętom Straż Mogił Polskich Bohaterów. Przewodnik po Cmentarzu Obrońców Lwowa. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 37.
14. Michał Cieński. bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-09-10].
15. Dekoracja Orderem „Virtuti Militari”. „Gazeta Lwowska”. Nr 87, s. 4, 17 kwietnia 1921.
16. Wskazany jako „ś. p. Roman Pomian-Czeński”. M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
17. Odznaczenia niepodległościowe dla śp. Obrońców Lwowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 36 z 14 lutego 1935.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Michał Cieński. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2015-09-22].
• Michał Cieński. nieobecni.com.pl. [dostęp 2015-09-22].
• Michał Cieński. baza-nazwisk.de. [dostęp 2015-09-22].
• Historia 19 Pułku Ułanów Wołyńskich. ulan-wolynski.org.pl. [dostęp 2015-09-22].