Mięsień oczodołowy

Mięsień oczodołowy, mięsień oczodołowy Müllera (łac. musculus orbitalis) – w anatomii człowieka jeden z mięśni otaczających gałkę oczną. Jest to cienka warstwa mięśni gładkich przebiegająca głównie poprzecznie, wplatając się w błonę oczodołową, która zamyka szczelinę oczodołową dolną^[1][2][3].

Mięsień ten jest unerwiony współczulnie przez zwój rzęskowy ze splotu szyjno-tętniczego wewnętrznego. Ma wpływ na położenie gałki ocznej w oczodole – przy pobudzeniu układu współczulnego powoduje lekki wytrzeszcz, a lekkie zapadnięcie przy jego porażeniu^[1][2][3].

Nazwa eponimiczna upamiętnia niemieckiego anatoma Heinricha Müllera, podobnie jak również nazywane mięśniami Müllera włókna okrężne mięśnia rzęskowego^[4].

Przypisy

1. AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 571, ISBN 978-83-200-3258-1.
2. Maria Hanna Niżankowska: Podstawy okulistyki. Wyd. 2. Wrocław: Volumed, 2000, s. 2–12. ISBN 83-87804-14-2.
3. Stefan M. Pojda: Okulistyka w kropelce. Wyd. 1. Katowice: Śląska Akademia Medyczna, 2002, s. 12. ISBN 83-87114-69-3.
4. BogusławB. Gołąb BogusławB., Słownik eponimów morfologicznych, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1974, s. 70.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.