Mięsień dźwigacz łopatki człowieka

Mięsień dźwigacz łopatki (łac. musculus levator scapulae) – w anatomii człowieka powierzchowny mięsień grzbietu z grupy kolcowo-ramiennych^[1]. Jest to mięsień trójkątnego kształtu, leżący na bocznej powierzchni szyi między górnym kątem łopatki a górną połową kręgosłupa szyjnego. Przyczepy początkowe ma na wyrostkach poprzecznych kręgów C1–C4, a przyczepy końcowe na tylnej powierzchni brzegu przyśrodkowego łopatki, od kąta górnego do trójkąta grzebienia^[1][2].

Mięsień dźwigacz łopatki

Mięśnie dźwigacze łopatki.

Widok od tyłu, po prawej zdjęto mięsień czworoboczny (grzbietu). Mięsień dźwigacz łopatki zaznaczony na czerwono.

Unaczyniony jest przez gałęzie tętnicy podobojczykowej: tętnicę kręgową, tętnicę poprzeczną szyi i tętnicę szyjną wstępującą^[1], a unerwiony przez nerw grzbietowy łopatki C4–5 i nerwy rdzeniowe C3 i C4 (lub C2 i C3)^[3][2][1].

Współpracuje z górną częścią mięśnia czworobocznego, pociągając łopatkę ku górze i przyśrodkowo, a wyrostek barkowy bocznie. Przy ustalonej obręczy barkowej działając jednostronnie zgina kręgosłup w odcinku szyjnym do boku, obustronnie – ku tyłowi^[1].