Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Metoda Seldingera – w medycynie metoda bezpiecznego uzyskania dostępu naczyniowego. Polega na umieszczeniu w naczyniu krwionośnym cewnika o dużej średnicy za pomocą niewielkiej igły (przez to zabieg jest obarczony stosunkowo niewielkim ryzykiem powikłań). Jest najczęściej wykorzystywana w radiologii i anestezjologii. Nazwa pochodzi od szwedzkiego radiologa Svena-Ivara Seldingera (1921–1998), który po raz pierwszy w 1953 zastosował tę procedurę[1]. Do tego momentu zakładanie dużych dojść naczyniowych było obarczone dużym ryzykiem[2].
Do wybranego naczynia wprowadza się stosunkowo niewielki trokar, przez jego światło później wprowadza się giętką prowadnicę. Po usunięciu trokara i poszerzeniu miejsca wkłucia za pomocą rozszerzadła po prowadnicy wprowadza się duży cewnik albo dren. Następnym krokiem jest usunięcie prowadnicy i umocowanie do skóry założonego cewnika.
Metodę Seldingera stosuje się przy:
Nakłucie naczynia czy organu może prowadzić do krwotoku, perforacji, infekcji, utraty prowadnicy („zgubienie” wewnątrz naczynia)[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.