Messerschmitt Me 263

Messerschmitt Me 263 (Junkers Ju 248) – niemiecki myśliwiec rakietowy z okresu II wojny światowej.

Messerschmitt Me 263
Junkers Ju 248

Model Messerschmitt Me 263 V1
Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Junkers
Typ	myśliwiec
Załoga	1 pilot
Historia
Data oblotu	1944
Lata produkcji	1944–1945
Wycofanie ze służby	1946
Liczba egz.	3
Dane techniczne
Napęd	Walter HWK 109-509 C-4
Ciąg	20 kN (17 kN + 3 kN)
Wymiary
Rozpiętość	9,5 m
Długość	7,9 m
Wysokość	2,7 m
Masa
Własna	2105 kg
Osiągi
Prędkość maks.	1000 km/h
Prędkość przelotowa	700 km/h
Pułap	15 000 m
Zasięg	165 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 działka MK-108 kalibru 30 mm
Rzuty

Historia

Samolot był wersją rozwojową Messerschmitta Me 163 B. Pierwotnie projektowany był przez zespół konstruktorów firmy Messerschmitt pod oznaczeniem Messerschmitt Me 163 D V1. Na polecenie Reichsluftfahrtministerium (RLM) w 1944 roku program badań został jednak przekazany zakładom Junkersa w Dessau, gdzie samolot uzyskał oznaczenie Junkers Ju 248 (później ponownie zmienione na Messerschmitt Me 263).

Pierwszy prototyp Messerschmitta Me 263 V1 został zbudowany w sierpniu 1944 roku. Wtedy też odbyły się loty ślizgowe samolotu holowanego przez bombowiec Junkers Ju 188. W grudniu 1944 roku podjęto decyzje o kontynuowaniu prac badawczych i przekazaniu konstrukcji do produkcji seryjnej pod oznaczeniem Messerschmitt Me 263 A-1.

Zakończenie wojny uniemożliwiło Niemcom zbudowanie wersji seryjnej samolotu. W kwietniu 1945 r. Amerykanie zajęli fabrykę i przejęli trzy prototypy oraz makietę. Prototyp V2 został zniszczony, inny trafił do USA, a kolejny przekazano Rosjanom, którzy stworzyli na jego podstawie myśliwiec przechwytujący Mikojan-Gurewicz I-270^[1].

Opis

Samolot Messerschmitt Me 263 (Junkers Ju 248) bazował na prototypie Messerschmitt Me 163 D V1, od którego różnił się tylko kroplowatym kształtem osłony kabiny pilota.

Messerschmitt Me 263 był dłuższy od Messerschmitta Me 163 B o 0,85 m. Posiadał automatyczne sloty na krawędziach natarcia oraz trójkołowe podwozie chowane w locie (zamiast dotychczas stosowanej w Kometach płozy).

W samolocie zastosowano nowy dwukomorowy silnik rakietowy Walter HWK 109-509 C-4 o ciągu 20 kN (17 kN + 3 kN), który miał zwiększyć ekonomiczność lotu.

Przypisy

1. JohnJ. Christopher JohnJ., The Race for Hitler's X-Planes., Spellmount, 2013, ISBN 978-0-7524-6457-2. Brak numerów stron w książce

Bibliografia

• BartłomiejB. Belcarz BartłomiejB., Samolot myśliwski Messerschmitt Me 163 B Komet, Warszawa: „Bellona”, 1990, ISBN 83-11-07887-4, OCLC 751418201. Brak numerów stron w książce
• Marek Murawski. Samoloty Luftwaffe 1933-1945. Tom II. Warszawa 1997. ISBN 83-86776-03-X