Mateusz Gamrot
polski zapaśnik i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mateusz Gamrot (ur. 11 grudnia 1990 w Bielsku-Białej[2]) – polski zapaśnik i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Dwukrotny mistrz Europy w amatorskim MMA z 2012 oraz 2013. W latach 2016–2020 międzynarodowy mistrz KSW w wadze lekkiej oraz w latach 2018–2020 międzynarodowy mistrz KSW w wadze piórkowej. Aktualnie związany z UFC[3].
 Gamrot podczas oficjalnego ważenia przed galą KSW 30 (20.02.2015) | |
| Pseudonim |
Gamer |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
178 cm |
| Masa ciała |
70 kg |
| Styl walki | |
| Trenowany przez |
Andrzej Kościelski (dawniej) |
| Debiut |
2012 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub |
Ankos MMA (przed 2017) |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
28 |
| Zwycięstwa |
24 |
| Przez nokauty |
8 |
| Przez poddania |
5 |
| Przez decyzje |
11 |
| Porażki |
3 |
| Remisy |
0 |
| Nieodbyte |
1 |
| |
| Strona internetowa | |
Życiorys
Gamrot urodził się w Bielsku-Białej, jednak dość szybko przeprowadził się z rodziną do Kudowy-Zdrój, gdzie mieszkał i dorastał. W gimnazjum przeniósł się z rodzinnej Kudowy do Milicza[4]. Jako 20-latek przeprowadził się na stałe do Poznania. W sierpniu 2021 poślubił żonę Agatę, z którą ma dwójkę dzieci[5].
Przeszłość sportowa
W wieku gimnazjalnym przeprowadził się do internatu w Miliczu, by tam trenować zapasy w stylu wolnym. Ucząc się w technikum, należał do kadry narodowej, zdobywał medale juniorskich i młodzieżowych mistrzostw Polski.
Od 2002 roku rozpoczął przygodę ze sportami walki, zaczynając od zapasów. W tym okresie odniósł wiele sukcesów w Polsce i na arenie międzynarodowej. Stoczył ponad 300 pojedynków na macie, walcząc między innymi na Mistrzostwach Europy i Świata. Od 2011 roku trenuje mieszane sztuki walki (grappling, muay thai, brazylijskie jiu jitsu, zapasy, boks). Swoje doświadczenie treningowe zdobywał pod okiem doskonałego trenera Andrzeja Kościelskiego – Mistrza Świata w zapasach[6].
Dwa razy z rzędu (2013,2014) zdobywał złoty medal na Mistrzostwach Polski w brazylijskim jiu-jitsu w kat. purpurowych pasów (Luboń). W 2014 roku wygrał Mistrzostwa Europy ADCC w kat. do 77 kg[7].
18 lutego 2017 podczas gali Poznań Fight Night zremisował grapplerski pojedynek z przyjacielem Borysem Mańkowskim[8]. W lipcu 2021 roku został nominowany do czarnego pasa brazylijskiego jiu jitsu[9].
Kariera MMA
Podsumowanie
Perspektywa
Wczesna kariera
W 2012 zdobył złoty medal na Mistrzostwach Europy w amatorskim MMA (Bruksela) a rok później obronił tytuł mistrzowski ponownie zdobywając złoto w kategorii 70 kg (Budapeszt)[10].
W zawodowym MMA zadebiutował 4 lutego 2012 na gali XFS – Night of Champions, wygrywając przed czasem z pochodzącym z Czeczenii – Arbim Szamajewem[11]. Do końca roku stoczył dla tej federacji jeszcze dwa zwycięskie pojedynki po czym związał się z KSW.
Początki w KSW i walka dla Cage Warriors
8 czerwca 2013 stoczył pierwszą walkę w KSW, pokonując Mateusza Zawadzkiego przez TKO[12].
28 września na KSW 24 zastąpił w karcie walk kontuzjowanego Macieja Jewtuszkę i zmierzył się z byłym zawodnikiem UFC – Andre Winnerem[13][14]. Po zaciętym boju zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów[15].
Na gali KSW 27, które odbyło się 17 maja 2014 w Ergo Arenie zmierzył się z Jeffersonem George’em[16]. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów (2 x 30-27, 30-26)[17].
13 września 2014 stoczył swój pierwszy zagraniczny pojedynek dla brytyjskiej organizacji Cage Warriors[18]. Podczas Cage Warriors 72 w Newport pokonał Walijczyka Tima Newmana przez poddanie w 1 rundzie[19].
Dalsze walki w KSW
Do polskiej organizacji powrócił 6 grudnia 2014 roku[20]. Na gali KSW 29 pokonał Łukasza Chlewickiego przez jednogłośną decyzję sędziów[21].
21 lutego 2015 na gali KSW 30 stoczył walkę z Brazylijczykiem, Rodrigo Cavalheiro Correia[22]. Zwyciężył przez TKO na 6 sekund przed końcowym gongiem[23]. Po walce został nagrodzony pierwszym bonusem, w kategorii nokaut wieczoru[24].
Na gali KSW 32: Road to Wembley pokonał Marifa Pirajewa przez TKO w drugiej rundzie, odnosząc dziesiąte zwycięstwo z rzędu na początku swojej kariery[25].
27 maja 2016 na gali KSW 35 stoczył pojedynek o pas mistrza KSW w wadze lekkiej z byłym mistrzem brytyjskiej BAMMA i rosyjskiej M-1 Global Francuzem Mansourem Barnaouim[26]. Walkę zwyciężył po trzyrundowym pojedynku[27]. Pojedynek nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[28].
Do pierwszej obrony tytułu przystąpił 1 października 2016 roku na gali KSW 36: Materla vs. Palhares, mierząc się z Renato Gomesem Gabrielem[29]. Gamrot udanie obronił tytuł, pokonując Brazylijczyka przez poddanie drugiej rundzie[30].
27 maja 2017 roku zmierzył się z byłym zawodnikiem UFC – Normanem Parke na gali KSW 39: Colosseum[31]. Wygrał walkę przez jednogłośną decyzję[32].
Do rewanżu obu zawodników doszło na KSW 40: Dublin, które odbyło się 2 października 2017[33]. W czwartej rundzie walka została przerwana z powodu przypadkowych faulów w oczy, które uniemożliwiły Parke’owi kontynuowanie walki. Po walce Parke popchnął Borysa Mańkowskiego, który był w narożniku Gamrota. W odpowiedzi asystujący Gamrotowi Marcin Bilman uderzył Parke’a. W rezultacie Gamrot został ukarany zabraniem mu 30% gaży, a Bilman otrzymał dwuletni zakaz wstępu na gale KSW[34].
3 marca 2018 roku na gali KSW 42: Khalidov vs. Narkun, Gamrot pokonał Grzegorza Szulakowskiego przez poddanie (americane) w czwartej rundzie, broniąc mistrzostwa KSW w wadze lekkiej[35][36].
1 grudnia 2018 na gali KSW 46 zawalczył o drugi pas, tym razem kategorii piórkowej, ze specjalistą od poddań Kleberem Koike Erbstem[37]. Po pięciorundowej dominacji zwyciężył pojedynek, zdobywając drugą koronę organizacji[38].
17 maja 2019 w filmie na kanale Borysa Mańkowskiego na serwisie YouTube ogłosił, że zwakował swoje dwa pasy i nie przedłużył kontraktu z federacją KSW[39].
6 marca 2020 federacja KSW poinformowała o powrocie Gamrota do organizacji[40]. Podwójny mistrz KSW miał powrócić podczas gali KSW 53 w Łodzi, w pojedynku z Brazylijczykiem Edimilsonem Souzą, ale w związku z pandemią koronawirusa gala została odwołana[41].
11 lipca 2020 w walce wieczoru podczas gali KSW 53 stoczył trzeci pojedynek z Normanem Parke[42]. Polak zwyciężył pojedynek w 3. rundzie przez TKO (przerwanie przez lekarza)[43].
29 sierpnia 2020 na gali KSW 54: Gamrot vs. Ziółkowski stoczył swój ostatni w kontrakcie z KSW pojedynek z Marianem Ziółkowskim, który zastąpił kontuzjowanego Szamila Musajewa[44]. Po 5-rundowym pojedynku Gamrot wygrał jednogłośną decyzją sędziów[45].
UFC
Od 17 września 2020 zawodnik Ultimate Fighting Championship (UFC)[46]. Podczas debiutu dla tej organizacji 17 października 2020 przegrał swój pierwszy pojedynek z Gruzinem – Guramem Kutateladze przez niejednogłośną decyzją sędziów[47]. Pojedynek nagrodzono bonusem za walkę wieczoru[48]. Pierwotnie podczas tej gali Gamrot miał się zmierzyć z Rosjaninem Magomiedem Mustafajewem, który wycofał się z walki z nieujawnionych powodów[49].
10 kwietnia 2021 na UFC on ABC: Vettori vs. Holland po raz drugi wszedł do klatki amerykańskiego giganta. Jego przeciwnikiem był Scott Holtzman[50]. Polak znokautował rywala w 2. rundzie ciosami w parterze, notując tym samym pierwsze zwycięstwo w UFC[51]. Zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[52].
17 lipca 2021 w trzeciej walce dla UFC zwyciężył pojedynek poddając w 1. rundzie kimurą wieloletniego weterana organizacji Jeremy’ego Stephens’a[53]. Kimura którą Gamer poddał Amerykanina okazała się najszybszą w historii federacji UFC[54]. Efektowne poddanie nagrodzono bonusem za występ wieczoru[55].
Podczas gali UFC Fight Night: Lewis vs. Daukaus, która odbyła się 18 grudnia 2021 roku zmierzył się z Brazylijczykiem Carlosem Diego Ferreirą[56]. Pojedynek zwyciężył przez techniczny nokaut w 2 rundzie, gdzie będąc za plecami posłał potężne kolano na żebra rywala odbierając mu chęci do kontynuowania pojedynku[57].
26 czerwca 2022 (wydarzenie rozpoczęło się dzień wcześniej) podczas walki wieczoru gali UFC Fight Night: Tsarukyan vs. Gamrot stoczył walkę z Armanem Carukjanem[58]. Po wyrównanej walce na pełnym dystansie pięciu rund pokonał Ormanina jednogłośną decyzją sędziów[59]. Po walce obaj otrzymali bonus za najlepszą walkę wieczoru[60]. Po wygranej znalazł się na 8. miejscu wśród pretendentów w rankingu kategorii lekkiej, wyprzedzając innymi Conora McGregora[61].
Podczas gali UFC 280, która odbyła się 22 października 2022 roku stoczył walkę z urodzonym w Iranie Amerykaninem, Beneilem Dariushem[62]. Po trzech rundach musiał uznać wyższość rywala, przegrywając przez jednogłośną decyzję sędziów, którzy punktowali 2 x 30-27 oraz 29-28 w stosunku dla Dariusha[63]. Mimo przegranej, Gamrot przesunął się z dziewiątego na ósme miejsce w rankingu kategorii lekkiej[64].
4 marca 2023 roku na UFC 285 zmierzył się z Amerykaninem Jalinem Turnerem, zastępując kontuzjowanego Dana Hookera[65]. Zwyciężył niejednogłośną decyzją sędziowską (29-28, 28-29, 30-27)[66].
W walce wieczoru gali UFC Fight Night: Fiziev vs. Gamrot, która odbyła się 23 września 2023 w Las Vegas doszło do jego walki z Rafaelem Fizievem[67]. Wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie, po tym, jak jego rywal nabawił się kontuzji kolana[68].
21 października 2023 miał zostać rezerwowym zastępstwem w razie wypadnięcia jednego z bohaterów walki mistrzowskiej na gali UFC 294[69]. 11 października po wypadnięciu Charlesa Oliveiry nieoczekiwanie nowym zawodnikiem, który zawalczy z Isłamem Machaczewem został nie Gamrot a Alexander Volkanovski[70].
9 marca 2024 podczas UFC 299 w Miami zmierzył się z byłym mistrzem kategorii lekkiej UFC, Rafaelem dos Anjosem[71]. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów[72]. Po tej wygranej Gamrot awansował do Top 5 oficjalnego rankingu UFC w wadze lekkiej[73].
W następnej walce, którą stoczył 17 sierpnia 2024 na UFC 305 w australijskim Perth zmierzył się z Danem Hookerem[74]. Mimo pozycji dużego faworyta pojedynku[75] przegrał z Nowozelandczykiem niejednogłośnie na kartach punktowych. Dwóch sędziów wypunktowało zwycięstwo dla Hookera, zaś jeden dla Gamrota[76]. 9 z 16 przedstawicieli mediów wskazało na zwycięstwo Gamrota[77]. Po walce obaj zawodnicy otrzymali od organizacji bonus za walkę wieczoru[78]. Gamrot po tej porażce zanotował spadek oficjalnym rankingu UFC, spadając aż o 3 pozycję[79].
Pod koniec kwietnia 2025 roku, podpisał kontrakt na 11 walkę w UFC[80]. 31 maja 2025 podczas UFC Fight Night: Blanchfield vs. Barber w Las Vegas, zawalczy ze Słowakiem, Ludovitem Kleinem[81].
Osiągnięcia
Podsumowanie
Perspektywa
Mieszane sztuki walki
Zawodowe
- 2016-2020: międzynarodowy mistrz KSW w wadze lekkiej (-70 kg)
- 2018-2019: międzynarodowy mistrz KSW w wadze piórkowej (-66 kg)
- 2021: Najszybsze poddanie przez kimurę w historii UFC[54]
- 2022: Herakles w kategorii zawodnik roku oraz zawodnik roku publiczności z 2021 roku[82]
- 2023: Herakles w kategorii zawodnik roku publiczności oraz walka roku z 2022 roku[83]
- 2024: Zawodnik Top 5 UFC w wadze lekkiej[73]
Amatorskie
Zapasy[84][85][86]
- 2008: II Puchar Polski seniorów – 3. miejsce w kat. 66 kg, st. wolny (Brzeg Dolny)
- 2009: Międzynarodowe Mistrzostwa Polski juniorów – 2. miejsce w kat. 66 kg, st. wolny (Kraśnik)
- 2009: Mistrzostwa Polski juniorów – 3. miejsce w kat. 66 kg, st. wolny (Krotoszyn)
- 2010: Młodzieżowe Mistrzostwa Polski – 1. miejsce, st. wolny
- 2010: Mistrzostwa Polski juniorów – 2. miejsce w kat. 74 kg, st. wolny (Brzeźnica)
Grappling
- 2012: II Mistrzostwa Polski No-Gi – 1 miejsce w kat. 74 kg, niebieskie pasy (Luboń)
- 2013: Mistrzostwa Europy w grapplingu FILA – 1 miejsce no-gi
- 2013: Mistrzostwa Polski w grapplingu – 1 miejsce w kat. 77 kg (Poznań)
- 2013: III Mistrzostwa Polski No-Gi – 1 miejsce w kat. purpurowych pasów (Luboń)
- 2014: IV Mistrzostwa Polski No-Gi – 1 miejsce w kat. purpurowych pasów (Luboń)
- 2014: Mistrzostwa Europy ADCC – 1 miejsce w kat. 77 kg (Sofia)
- 2015: Mistrzostwa Wielkiej Brytanii NAGA – 1. miejsce w kat. 79,5 kg oraz 1. miejsce w kat. 79,5 kg no-gi (Londyn)[87]
- 2015: Mistrzostwa Europy ADCC – 3. miejsce w kat. 76,9 kg (Turku)[88]
- 2016: VI Mistrzostwa Polski No-Gi – 1. miejsce w kat 79,5 kg, purpurowe pasy (Luboń)[89]
- 2016: XII Mistrzostwa Polski ADCC – 1. miejsce w kat. 76,9 kg[90]
- 2018: Mistrzostwa Europy ADCC – 2. miejsce w kat. 77 kg[91]
- 2019: Mistrzostwa Europy ADCC – 1. miejsce w kat. 77 kg (Sofia)[92]
- 2021: Czarny pas w brazylijskim jiu-jitsu[93]
Lista zawodowych walk MMA
Podsumowanie
Perspektywa
| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ľudovít Klein (23-4-1) |
UFC Fight Night: Blanchfield vs. Barber | 31.05.2025 |  Las Vegas |
||||||
| Przegrana | 24-3 (1) |  Dan Hooker (23-12) |
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 305 | 17.08.2024 |  Perth |
Bonus za walkę wieczoru. |
| Wygrana | 24-2 (1) |  Rafael dos Anjos (32-15) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 299 | 09.03.2024 | Miami |
|
| Wygrana | 23-2 (1) |  Rafael Fiziev (12-2) |
TKO (kontuzja kolana) | 2 | 2:58 | UFC Fight Night: Fiziev vs. Gamrot | 23.09.2023 | Las Vegas |
Main Event |
| Wygrana | 22-2 (1) | Jalin Turner (13-5) |
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 285 | 04.03.2023 | Las Vegas |
|
| Przegrana | 21-2 (1) | Beneil Dariush (21-4-1) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 280 | 22.10.2022 |  Abu Zabi |
|
| Wygrana | 21-1 (1) |  Arman Carukjan (18-2) |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC on ESPN: Tsarukyan vs. Gamrot | 26.06.2022 | Las Vegas |
Bonus za walkę wieczoru. Main Event |
| Wygrana | 20-1 (1) | Carlos Diego Ferreira (17-4) |
TKO (poddanie się po kolanie na korpus) | 2 | 3:26 | UFC Fight Night: Lewis vs. Daukaus | 18.12.2021 | Las Vegas |
|
| Wygrana | 19-1 (1) | Jeremy Stephens (28-18) |
Poddanie (kimura) | 1 | 1:05 | UFC on ESPN: Makhachev vs. Moisés | 17.07.2021 | Las Vegas |
Bonus za występ wieczoru. Najszybsze poddanie przez kimurę w historii UFC |
| Wygrana | 18-1 (1) | Scott Holtzman (14-4) |
KO (prawy krzyżowy i ciosy pięściami w parterze) | 2 | 1:22 | UFC on ABC: Vettori vs. Holland | 10.04.2021 | Las Vegas |
Bonus za występ wieczoru |
| Przegrana | 17-1 (1) |  Guram Kutateladze (11-2) |
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Ortega vs. The Korean Zombie | 17.10.2020 | Abu Zabi |
Debiut w UFC. Bonus za walkę wieczoru |
| Wygrana | 17-0 (1) |  Marian Ziółkowski (21-7-1. 1 NC) |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | KSW 54: Gamrot vs. Ziółkowski | 29.08.2020 | Warszawa |
Obronił pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej. Main Event |
| Wygrana | 16-0 (1) |  Norman Parke (28-6-1. 1 NC) |
TKO (niezdolność do kontynuowania walki – przerwanie przez lekarza) | 3 | 3:02 | KSW 53: Reborn | 11.07.2020 | Warszawa |
Irlandczyk nie wykonał wagi i walka nie toczyła się o pas. Main Event |
| Wygrana | 15-0 (1) |  Kleber Koike Erbst (24-4-1) |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | KSW 46: Narkun vs. Khalidov 2 | 01.12.2018 | Gliwice |
Zdobył pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze piórkowej. Co-Main Event |
| Wygrana | 14-0 (1) | Grzegorz Szulakowski (9-1) |
Poddanie (americana) | 4 | 4:15 | KSW 42: Khalidov vs. Narkun | 03.03.2018 | Łódź |
Obronił pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej |
| Nieodbyta | 13-0 (1) | Norman Parke (23-6-1) |
No contest (przypadkowe faule w oczy) | 2 | 4:15 | KSW 40: Dublin | 22.10.2017 |  Dublin |
Irlandczyk nie wykonał wagi i walka nie toczyła się o pas. Walka została przerwana po kolejnym faulu Gamrota (palce w oczy Parke’a), który został uznany przez sędziego za nieumyślny. Co-Main Event |
| Wygrana | 13-0 | Norman Parke (23-5-1) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 39: Colosseum | 27.05.2017 | Warszawa |
Obronił pas mistrzowski KSW wadze lekkiej |
| Wygrana | 12-0 | Renato Gomes Gabriel (20-8) |
Poddanie (dźwignia skrętowa na nogę) | 2 | 3:46 | KSW 36: Trzy Korony | 01.10.2016 | Zielona Góra |
Obronił pas mistrzowski KSW wadze lekkiej |
| Wygrana | 11-0 |  Mansour Barnaoui (12-3) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 35: Khalidov vs. Karaoglu | 27.05.2016 | Gdańsk/Sopot |
Zdobył pas mistrzowski KSW wadze lekkiej. Bonus za walkę wieczoru |
| Wygrana | 10-0 |  Marif Pirajew (18-0-1) |
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 3:21 | KSW 32: Road to Wembley | 31.10.2015 |  Londyn |
|
| Wygrana | 9-0 | Rodrigo Cavalheiro Correia (16-3) |
TKO (ciosy pięściami) | 3 | 4:54 | KSW 30: Genesis | 21.02.2015 | Poznań |
Bonus za nokaut wieczoru |
| Wygrana | 8-0 | Łukasz Chlewicki (12-3-1) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 29: Reload | 06.12.2014 | Kraków |
|
| Wygrana | 7-0 |  Tim Newman (13-4) |
Poddanie (dźwignia skrętowa na staw skokowy) | 1 | 1:37 | Cage Warriors Fighting Championship 72 | 13.09.2014 | Newport |
|
| Wygrana | 6-0 | Jefferson George (4-2) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 27: Cage Time | 17.05.2014 | Gdańsk/Sopot |
|
| Wygrana | 5-0 | Andre Winner (16-7-1) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 24: Starcie Gigantów | 28.09.2013 | Łódź |
|
| Wygrana | 4-0 | Mateusz Zawadzki (9-1-1) |
TKO (przerwanie przez narożnik) | 2 | 5:00 | KSW 23: Królewskie Rozdanie | 08.06.2013 | Gdańsk/Sopot |
Debiut w KSW |
| Wygrana | 3-0 | Tomas Deak (6-6) |
Decyzja (jednogłośna) | 2 | 5:00 | XFS – Night of Champions 5 | 22.10.2012 | Poznań |
Co-Main Event |
| Wygrana | 2-0 | Tomasz Matuszewski (1-1) |
Poddanie (duszenie gilotynowe) | 1 | 1:11 | XFS – Night of Champions 4 | 21.04.2012 | Poznań |
Main Event |
| Wygrana | 1-0 | Arbi Szamajew (1-0) |
TKO (przerwanie przez lekarza) | 2 | 3:57 | XFS – Night of Champions 3 | 04.02.2012 | Poznań |
Debiut w zawodowym MMA |
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.