Martin Bloch

Martin Bloch (ur. 7 lipca 1866 w Berlinie, zm. 29 stycznia 1908 tamże) – niemiecki lekarz neurolog.

Martin Bloch

Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1866 Berlin
Data i miejsce śmierci	29 stycznia 1908 Berlin
Miejsce spoczynku	Cmentarz żydowski w Berlinie-Weißensee
Zawód, zajęcie	neurolog
Tytuł naukowy	doktor medycyny
Alma Mater	Uniwersytet Humboldtów w Berlinie, Uniwersytet Albrechta i Ludwika we Fryburgu
Wyznanie	mojżeszowe
Rodzice	Emil Bloch i Emilie z domu Hertz
Małżeństwo	Else Rothmann, Elizabeth Simion

Życiorys

Syn berlińskiego kupca Emila Blocha i Emilie z domu Hertz, był wyznania mojżeszowego^[1]. Uczęszczał do berlińskiego Gymnasium zum Grauen Kloster, świadectwo dojrzałości otrzymał 5 września 1884. Studiował medycynę na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, w semestrze letnim 1885 na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim. Tytuł doktora medycyny otrzymał w Berlinie w 1889 roku na podstawie dysertacji Beiträge zur Pathologie der spastischen Spinalparalyse. W 1890 roku został asystentem w poliklinice Emanuela Mendla. Działał na polu medycyny społecznej i higieny^[2].

Był stałym referentem czasopism „Neurologisches Centralblatt” i „Jahresberichte über soziale Hygiene, Demographie und Medizinalstatistik”. Opublikował kilkanaście artykułów naukowych^[3]. Opisał objaw uszkodzenia dróg piramidowych, nazwany objawem Blocha (niem. Bloch-Zeichen). Objaw polega na występującym w pozycji siedzącej klonicznym skurczu stopy po postawieniu jej na palcach^[4].

Żonaty z Else Rothmann (1866–?), córką lekarza Oscara Rothmanna (1835–1915) i Elizabeth z domu Simion (1840–1907). Jego szwagrem był neurolog Max Rothmann (1868–1915). Martin i Else Bloch mieli sześcioro dzieci: Ernsta (1892), Emila (1894), Dorę (1896), Ericha (1899), Kurta (1900–1976) i Ilse (1902)^[5]. Martin Bloch zmarł na chorobę serca w wieku 42 lat, został pochowany na Cmentarzu żydowskim w Berlinie-Weißensee^[6]. Wspomnienia pośmiertne poświęcili mu Munter^[7] i Cohn^[8].

Wybrane prace

• Beiträge zur Pathologie der spastischen Spinalparalyse. Berlin, 1889
• Martin Bloch, Max Bielschowsky: Ein Fall von Worttaubheit nach Basisfraktur. Neurologisches Centralblatt 17, 729–734, 1898
• Ueber den Husten der Nervösen. „Deutsche Medizinische Wochenschrift”. 24 (29), s. 462–465, 1898. DOI: 10.1055/s-0028-1139181.
• Ein Fall von Sclerodermie. Berliner klinische Wochenschrift 36, 307, 1899
• Ein Fall von Tabes dorsalis mit Bulbärparalyse. Neurologisches Centralblatt 18, 344–347, 1899
• Ein Fall von infantiler Tabes. Neurologisches Centralblatt 21, 113–116, 121, 1902
• Tabes mit Stenose und Insufficienz der Aorta, Bradycardie und Adams-Stokes′schem Symptomenkomplex. Deutsche Medizinische Wochenschrift 30, 1225, 1904
• Ein Fall von gonorrhoischer Myelitis. Dermatologische Zeitschrift 12, 443-447, 1905
• Einiges über die Symulation bei der traumatischen Neurosen. Medizinische Klinik 2 (21, 22), 1906

Przypisy

1. Lebenslauf. W: Bloch M. Beiträge zur Pathologie der spastischen Spinalparalyse. Berlin, 1889
2. Biographische Mitteilungen. Leopoldina 43, 52, 1908
3. Alma Kreuter: Deutschsprachige Neurologen und Psychiater: ein biographisch-bibliographisches Lexikon von den Vorläufern bis zur Mitte des 20. Jahrhunderts. Band 1. Saur, 1996, s. 153
4. Roche Lexikon Medizin. München ; Jena: Urban & Fischer, 2003, s. 235. ISBN 3-437-15156-8.
5. Samuel Rothmann: Stammbaum der Familie Rothmann. Berlin: Universum, 1913 s. 6, 12
6. Kunst, Wissenschaft und Literatur. Vossische Zeitung 29.1.1908 (Abend-Ausgabe) s. 2
7. Munter D. Dr. Martin Bloch †. Medizinische Reform 16 (6), s. 61, 1908
8. Cohn T. Martin Bloch †. Berliner Ärzte-Correspondenz 6, s. 22, 1908