Marian Żybułtowski

Marian Żybułtowski^[a] ps. „Wacław Swirski”^[2] (ur. 23 stycznia 1889 w Częstochowie, zm. 20 sierpnia 1936 w Dęblinie) – major saperów inżynier Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Marian Żybułtowski

„Wacław Swirski”

major saperów
Data i miejsce urodzenia	23 stycznia 1889 Częstochowa
Data i miejsce śmierci	20 sierpnia 1936 Dęblin
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	Batalion Mostowy
Stanowiska	zastępca dowódcy batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 23 stycznia 1889 w Częstochowie, w rodzinie Marcelego (1851–1928) i Wiktorii ze Sroczyńskich (1850–1929)^[3][2]. Był starszym bratem Jana Oktawiana (1891–1969).

Wykształcenie elementarne otrzymał w domu^[4]. Do szkół średnich uczęszczał w Warszawie. W 1905 wziął udział w strajku szkolnym. W 1912 wyjechał do Wiednia, gdzie studiował na wydziale inżynierii. W 1914 został zmobilizowany do armii rosyjskiej. Po ukończeniu szkoły oficerskiej w Kazaniu został mianowany chorążym. Po rewolucji lutowej działał czynnie w Związku Wojskowych Polaków w Odessie, a później został skierowany do II Korpusu Polskiego w Rosji. W bitwie pod Kaniowem (11 maja 1918) dostał się do niemieckiej niewoli, z której zbiegł i wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W Niżnym Nowogrodzie został aresztowany przez bolszewików i do połowy grudnia 1918 był więziony w Moskwie. Po ucieczce z więzienia i powrocie do kraju został przyjęty do Wojska Polskiego^[5] .

16 października 1919 otrzymał przeniesienie z 4 pułku piechoty Legionów do batalionu mostowego^[6][7]. 13 czerwca 1920 pod wsią Makalewicze w czasie odwrotu spod Kijowa został ciężko ranny^[8]. Z niezaleczoną raną wrócił na front^[5] .

W czerwcu 1921 służył w II batalionie saperów, a jego oddziałem macierzystym był 4 pułk saperów w Sandomierzu^[9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 49. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów^[10]. W 1923 był odkomenderowany na Politechnikę Lwowską celem ukończenia studiów^[11]. Ukończył studia na wydziale komunikacji^[5]  i kontynuował służbę w macierzystym pułku^[12]. W styczniu 1927 został przeniesiony z Szefostwa Saperów Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie do batalionu mostowego w Kazuniu na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu^[13]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[14]. W grudniu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów saperów z równoczesnym przydziałem do Instytutu Badań Inżynierii na stanowisko referenta^[15][16]. Do 1 września 1928 był słuchaczem I Kursu doskonalenia oficerów sztabowych saperów przy Oficerskiej Szkole Inżynierii^[17]. Z dniem 1 stycznia 1930 został przeniesiony z Instytutu Badań Inżynierii (przydzielony do Ministerstwa Robót Publicznych) do Komisji Fortyfikacyjnej na stanowisko kierownika robót^[18]. W czerwcu 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym przeniesieniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I^[19]. Z dniem 31 lipca 1931 został przeniesiony w stan spoczynku^[20].

Po zwolnieniu ze służby został zatrudniony w Szefostwie Budownictwa Okręgu Korpusu Nr I^[5] . Równocześnie był członkiem Podkomisji 2-go Korpusu w Komitecie Krzyża i Medalu Niepodległości^[4]. 3 czerwca 1932 został wybrany na funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Kaniowczyków i Żeligowczyków^[4]. Od 1 września tego roku pracował jako nauczyciel w Liceum i Szkole Handlowej im. Kaniowczyków i Żeligowczyków^[4]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[1]. 20 sierpnia 1936 zmarł tragicznie w Dęblinie^[5] .

Marian Żybułtowski był żonaty z Jadwigą Anną Kuczyńską z domu Powierza (1886–1976).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3215^[3][21]
• Krzyż Niepodległości – 17 września 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[22]
• Krzyż Walecznych^[23][24]
• Złoty Krzyż Zasługi^[24]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[24]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[24]
• Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych^[2]
• Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką^[25]
• Medal Zwycięstwa^[23][24]
• łotewski Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej – 1929^[26]

Uwagi

1. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako Marian Zybułtowski^[1].