Marcjan Dominik Wołłowicz

Marcjan Dominik Wołłowicz herbu Bogoria (zm. 5 sierpnia 1712 roku) – marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1704 roku^[1], marszałek wielki litewski w 1704 roku, podskarbi wielki litewski w 1703 roku, administrator skarbu litewskiego w latach 1700–1703, pisarz wielki litewski w latach 1701–1703, chorąży mścisławski w 1692 roku^[2].

Marcjan Dominik Wołłowicz

Bogoria
Rodzina	Wołłowiczowie
Data śmierci	5 sierpnia 1712
Żona	Antonina Zahorowska

Życiorys

Poseł sejmiku mścisławskiego na sejm 1690 roku, sejm zwyczajny 1692/1693 roku, sejm nadzwyczajny 1693 roku, sejm 1695 roku^[3].

Był elektorem Augusta II Mocnego w 1697 roku z województwa mścisławskiego^[4], jako deputat podpisał jego pacta conventa^[5]. Poseł mścisławski na sejm koronacyjny 1697 roku^[6]. Był członkiem konfederacji olkienickiej w 1700 roku^[7]. Poseł na sejm 1701 roku i sejm z limity 1701-1702 roku z powiatu wileńskiego^[8]. Poseł na sejm 1703 roku z powiatu wileńskiego^[9]. Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku^[10].

Wołłowicz posłował do cara w 1710 roku. Miał się wówczas starać o to by Rosjanie przekazali Inflanty Polsce. Na tajne polecenie Augusta II, poseł saski w Petersburgu Friedrich Vitzthum von Eckstädt doradził carowi nie zastosowywać się do tej prośby, August II Mocny miał bowiem nadzieje uzyskać Inflanty dl Saksonii. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku^[11].

W 1712 Wołłowicz i Michał Puzyna, pisarz wielki litewski posłowali do cara Piotra Wielkiego, jako wysłannicy walnej rady warszawskiej. Tamtejsi posłowie sascy (Friedrich Vitzthum von Eckstädt i Johann Adolf von Loß) czynili im trudności, ponieważ bali się, że Piotr Wielki przyzna zdobyte na Szwedach Inflanty Polsce zamiast bezpośrednio Augustowi II, a więc Saksonii.

Żona Marcjana była Antonina Zahorowska, córka kasztelana wołyńskiego Stefana Zahorowskiego. Po śmierci Marcjana poślubiła Tomasza Józefa Zamoyskiego. Oba jej małżeństwa pozostały bezdzietne.

Bibliografia

• Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN, Warszawa 1982, s. 364, 449.

Przypisy

1. Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 134.
2. Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 250.
3. Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 648.
4. Suffragia województw i ziem koronnych i W. X. Litewskiego zgodnie na [...] Augusta II obranego króla polskiego [...] dnia 27 VI i przy poparciu wolnej elekcjej jego [...], s. 82.
5. Actum in Curia Regia Varsaviensi, 1697 feriâ secundâ post festum Sanctae Margarethae Virginis [...] proximâ anno [...] 1697, s. 21.
6. Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, wojewody mińskiego <1666-1721> wydane z oryginalnego rękopismu i opatrzone przypiskami, Warszawa 1862, s. 191.
7. [Postanowienie generalne stanów W. X. Litewskiego wieczne y nigdy nienaruszone, na zieździe walnym woiewództw y powiatów. Pospolitym ruszeniem pod Olkinikami uchwalone [...] 1700], rkps Biblioteki Kórnickiej 00404, [b.n.s]
8. Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 350.
9. Jarosław Poraziński, Sejm lubelski w 1703 roku i jego miejsce w konfliktach wewnętrznych na początku XVIII wieku, Warszawa-Poznań-Toruń 1988, s. 124.
10. Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
11. Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.

Linki zewnętrzne

• Mindaugas Šapoka: Misja dyplomatyczna marszałka wielkiego litewskiego Marcjana Dominika Wołłowicza do Moskwy w latach 1710–1711