Makaira błękitna

Makaira błękitna^[3], marlin błękitny^[4], marlin niebieski^[5], makajra błękitna^[6], makaira niebieska^[7] oraz (jako M. mazara) – makaira smugowa^[3] i marlin smugowy^[8] (Makaira nigricans) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny żaglicowatych (Istiophoridae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Makaira.

Makaira błękitna

Makaira nigricans[1]
Lacepède, 1802
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	makrelowce
Rodzina	żaglicowate
Rodzaj	Makaira Lacepède, 1802
Gatunek	makaira błękitna
Synonimy Eumakaira nigra Hirasaka & Nakamura, 1947 Histiophorus herschelii (Gray, 1838) Istiompax howardi Whitley, 1954 Maikaira nigricans Lacepède, 1802 Makaira ampla (Poey, 1860) Makaira ampla ampla (Poey, 1860) Makaira bermudae Mowbray, 1931 Makaira herschelii (Gray, 1838) Makaira mazara (Jordan & Snyder, 1901) Makaira nigricans ampla (Poey, 1860) Makaira nigricans nigricans Lacepède, 1802 Makaira perezi de Buen, 1950 Orthocraeros bermudae (Mowbray, 1931) Tetrapturus amplus Poey, 1860 Tetrapturus herschelii Gray, 1838 Tetrapturus mazara Jordan & Snyder, 1901 Xiphias makaira Shaw, 1803
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
narażony na wyginięcie
Zasięg występowania

Morfologia

Średnia masa ciała makairy błękitnej to około 100 kg. Największe osobniki mogą natomiast dorastać do 5,5 m długości ciała przy ciężarze do 820 kg. Często padają one jednak ofiarą silniejszych ryb, a także wędkarzy przez co tak duże osobniki są rzadkością.

Mają niebieski grzbiet i srebrzysty brzuch, które są od siebie wyraźnie oddzielone linią biegnącą wzdłuż ciała. Na skórze mogą występować pionowe pasy, podobnie jak u marlina pasiastego, są one jednak mniej widoczne i zanikają po śmierci ryby.

Cechą charakterystyczną są dwie płetwy grzbietowe i 2 płetwy odbytowe oraz silnie wydłużona górna szczęka przekształcona w długi szpic. Przedni płat pierwszej płetwy grzbietowej jest bardziej wystający, natomiast w części tylnej płetwa jest znacznie niższa. Posiada wiele cech przypominających włócznika, różni się jednak kształtem wyrostka na pysku (o okrągłym przekroju, a nie jak u włócznika – płaskim) oraz obecnością dwóch płetw brzusznych. Samce są większe od samic.

Występowanie

Zasiedla tropikalne i subtropikalne wody Atlantyku pomiędzy szerokościami geograficznymi 45°N a 35°S. Ryba żyje w morzach otwartych, rzadko zbliża się do wybrzeży.

Zachowanie i pożywienie

Makaira błękitna cechuje się zamiłowaniem do bardzo ciepłych wód. Sprawia to, że przepływa równik w celu wykorzystania dwóch pór letnich: na północy i południu. Oprócz migracji w poszukiwaniu ciepła, makairy wędrują także na tarliska oraz w poszukiwaniu pożywienia. Polują w ciągu dnia, a ich główny pokarm stanowią bonito, a także makrele, tuńczyki oraz kałamarnice i inne głowonogi

Makairy są samotnikami. Poruszają się szybko (ok. 80 km/h). Charakteryzują się również dużą wytrwałością podczas wędrówek. Ryba ta co jakiś czas efektownie wyskakuje ponad powierzchnię wody.

Rozmnażanie

Samce osiągają dojrzałość płciową po osiągnięciu około 80 cm długości i 40 kg masy ciała, samice natomiast przy wielkości 50 cm i wadze 55 kg.^{[potrzebny przypis]}

Tarło ma miejsce między majem a listopadem. Dorosła samica składa wówczas kilka milionów jaj o średnicy 0,3–0,6 mm. Jaja są koloru białego lub żółtawego. Tempo rozwoju zarodków jest zależne od temperatury. Larwy wykluwają się z jaj po około 7 dniach, po czym wchodzą w skład planktonu. Większość z nich staje się pokarmem dla innych zwierząt i jedynie niewielki procent przekształca się w narybek. Młode ryby pozostają w grupie do 8 roku życia i wspólnie zdobywają pokarm.

Ochrona gatunku

W wielu miejscach mięso makairy uważane jest za niesmaczne i łowi się ją tylko jako trofeum wędkarskie. Jednak niektóre kraje, jak np. Kuba, wyławiają duże ilości tej ryby. Następuje powolny spadek liczebności tego gatunku.