Mak przykwiatkowy. Jest wyższy i ma pierzaste liście pod kielichem. Istnieją także liczne, podobne mieszańce.
Roślina ozdobna. Nadaje się na rabaty i na grupy w trawnikach. Kwitnie w maju-czerwcu. Jest też uprawiany na kwiat cięty (kwiaty należy ścinać, gdy są jeszcze w pąkach, rozwinięte szybko więdną). Niemal wszystkie uprawiane odmiany są mieszańcami maku wschodniego z makiem przykwiatkowym. Rozmnaża się go wiosną i jesienią z sadzonek korzeniowych. Wymaga stanowiska słonecznego i raczej suchego. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Po przekwitnieniu pędy ścina się.
Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI:10.1371/journal.pone.0119248, PMID:25923521, PMCID:PMC4418965 [dostęp 2021-03-26](ang.).
LucjanRutkowski:Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej.Warszawa:Wyd. Naukowe PWN,2006. ISBN83-01-14342-8. Brak numerów stron w książce
BolesławChlebowski,KazimierzMynett:Kwiaciarstwo.Warszawa:PWRiL,1983. ISBN83-09-00544-X. Brak numerów stron w książce
MiłowitBoguszewicz,PiotrBanaszczak:Katalog roślin II: drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich.Warszawa:Agencja Promocji Zieleni. Związek Szkółkarzy Polskich,2003. ISBN83-912272-3-5. Brak numerów stron w książce