Magierka

Magierka – znana również jako batorówka^{[potrzebny przypis]}, czapka węgierska, krakowianka^[1], krymka^{[potrzebny przypis]}, pończocha^[2], ślachmyca^[2], żarna^[2] – męskie nakrycie głowy wykonane z wełny^[2].

Magierka wełniana

Nazwa magierka pochodzi od węgierskiego słowa „Magyar” – czapka węgierska. W polskich źródłach pojawiła się około 1600 roku^[3].

Magierki wykonywano na drutach, a następnie filcowano, choć spotykano również wersje szyte z sukna. Różniły się nie tylko techniką wykonania, ale także wyglądem i kolorystyką, stając się charakterystycznym elementem polskich strojów ludowych w różnych regionach kraju^{[potrzebny przypis]}.

Czapki te często zdobiono kitą z futra, piórkiem, barwnymi sznurkami lub pomponami^{[potrzebny przypis]}.

Historia

W XVI i XVII wieku upowszechniła się w Polsce za czasów panowania Stefana Batorego, stając się tradycyjnym ogólnopolskim nakryciem głowy na zimę noszonym do stroju ludowego^[4].

O wileńskich magiernikach z XVII w., czyli rzemieślnikach wytwarzających magierki wspomina w 1841 roku Józef Ignacy Kraszewski^[5].

Sławne magierki wytwarzano w Tyńcu pod Krakowem^[6]. Produkowano je także w manufakturach śląskich^[7].

Zobacz multimedia związane z tematem: Magierka

Zobacz hasło magierka w Wikisłowniku