Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Macewicz II (Leliwa odm., Piotrowicz cz. Leliwa odm.) − polski herb szlachecki z nobilitacji, według Bonieckiego i Konarskiego odmiana herbu Leliwa.
Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu zielonym półksiężyc srebrny z takąż gwiazdą między rogami, na której zaćwieczony krzyż kawalerski tejże barwy. Klejnotu brak[2][3][4].
Herb nadany został przez króla Stanisława Augusta w nobilitacji sekretnej 20 stycznia 1781 w Warszawie subdelegatowi grodzkiemu latyczowskiemu Janowi Macewiczowi wraz z synami Mikołajem, Józefem i Piotrem (subdelegatem grodzkim włodzimierskim), a także jego bratankom Janowi, Antoniemu, Franciszkowi i Mikołajowi, synami Andrzeja[2][4][5]. Ostrowski podaje inną datę nobiltacji: 1764 lub 1765 rok[4].
Jan Macewicz, syn Andrzeja miał mieć synów: Sozonta i Hilarego. Nicefor Onufry, syn Sozonta z synem Jerzym Stanisławem i Jan Ksawery, syn Hilarego z synami: Ksawerym, Julianem, Ludwikiem, Janem i Ignacym Gustawem wylegitymowali się ze szlachectwa w guberni kijowskiej w 1838 i 1847. Synowie Ignacego Gustawa: Gustaw, Juliusz i Ksawery mieli wylegitymować się w 1891. Pius z synem Józefem, Rozalia i Józefa – córki Jozefa, wnuki Jana wylegitymowani ze szlachectwa w 1844 w guberni podolskiej[5]. Józef (syn Jana) miał także syna Brunona Felicjana Mariana Macewicza (ur. 1801 r.)[6].
Herb ten był herbem własnym, więc przysługiwał tylko jednemu rodowi herbownych:
Macewicz.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
