Maceracja (botanika)

Maceracja – w botanice rozpad tkanek w wyniku rozkładu substancji tworzących blaszkę środkową. Proces może zachodzić naturalnie i być związane z rozwojem rośliny, może być też wywoływane przez czynniki zewnętrzne w tym patogeny oraz jest przeprowadzany sztucznie, w warunkach laboratoryjnych, w celu uzyskania kultur komórkowych^[1]. W procesie maceracji zarówno naturalnej jak i sztucznej uczestniczą enzymy rozkładające blaszkę środkową. Maceracja wywoływana infekcją patogenów zachodzi pod wpływem endo-poligalaktouronazy. Enzym ten może być wytwarzany przez bakterie i grzyby^[2]. Do rozpadu blaszki środkowej dochodzi także pod wpływem wysokiej temperatury^[3].

Izolowane komórki mogą być wykorzystane między innymi do rozmnażania roślin in vitro

Przypisy

1. Jan Strzałko (red.): Słownik Terminów Biologicznych. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 358. ISBN 83-232-1603-7.
2. D. F. Bateman. The enzymatic maceration of plant tissue. „Netherlands Journal of Plant Pathology”. 74 (S1), s. 67–80, 1968. DOI: 10.1007/BF01977515. ISSN 0028-2944. (ang.).
3. W. B. Robinson, J. C. Moyer, Z. I. Kertesz. "Thermal maceration" of plant tissue. „Plant physiology”. 24 (2), s. 317–319, 1949. DOI: 10.1104/pp.24.2.317. ISSN 0032-0889. (ang.).