Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mały gończy gaskoński – rasa psa, należąca do grupy psów gończych, zaklasyfikowana do sekcji średnich psów gończych. Według klasyfikacji FCI podlega próbom pracy[1].
Mały gończy gaskoński to stara rasa, wywodząca się od dużych gończych gaskońskich. Rasa ta długo pozostawała w ukryciu, ponieważ gończe z Gaskonii były hodowane jedynie przez myśliwych i tylko jako psy użytkowe. Hodowcy przeważnie nie rejestrowali miotów w organizacjach kynologicznych, a tym bardziej nie pokazywali ich na wystawach.
Historia zarówno małych, jak i dużych gończych gaskońskich zaczęła się we Francji i sięga wieku XIV, kiedy to Gaston Phoebus – hrabia de Foix i autor „Księgi Łowów” – wyhodował słynną wówczas sforę „błękitnych psów”, które radziły sobie z wilkami, a także polowały na niedźwiedzie i dziki. Przez kolejne stulecia, poprzez starannie ukierunkowaną hodowlę, stworzono dwie odmiany gończego gaskońskiego – małą i dużą, także odmiana mniejsza jest wynikiem celowej redukcji wzrostu dużego gończego gaskońskiego, bezpośrednio związanej z jej użytkowością. Mniejszy gończy był potrzebny do polowania na zające i inną drobną zwierzynę.
Pierwsze wzmianki o małych gończych gaskońskich pojawiają się w piśmiennictwie XVIII wieku. Jednym z udokumentowanych opisów rasy mały gończy gaskoński jest opis sfory trzymanej na dworze biskupa Poitiers. Foundras – Chateauthiers (1720 – 1773) tak ją przedstawił:
„Są niewielkie i lekkie, lecz silne, mają mocne grzbiety, cienkie ogony, zaś uszy ich są miękkie i pofałdowane. Ich charakterystyczna maść nie zmienia się nawet wtedy, gdy zmokną podczas polowania w porannej rosie. Polują uważnie. Mają piękny, głęboki głos”.
Mały gończy gaskoński przypomina wyglądem swego większego krewniaka – dużego gończego gaskońskiego, ma nieco bardziej zwartą sylwetkę i lżejszą głowę. Główną różnicą pomiędzy tymi dwiema rasami gończych gaskońskich jest wzrost – u małego gończego gaskońskiego waha się on w granicach od 52 do 58 cm dla psów oraz od 50 do 56 cm dla suk, zaś duży gończy gaskoński osiąga nawet 72 cm.
Według wzorca FCI, który został opublikowany w wersji obowiązującej 24 stycznia 1996 roku, mały gończy gaskoński:
Śluzówki czarne.
Włos jest krótki, półgruby oraz obfity. Umaszczenie w całości cętkowane (czarno-białe), co nadaje maści odcień niebiesko-łupkowy; z czarnymi łatami różnej wielkości lub bez łat. Dwie czarne łaty zwykle umiejscowione są po obu stronach głowy, pokrywając uszy, obejmując oczy i sięgając do policzków. Nie łączą się one na czaszce, pozostawiając białą strzałkę pośrodku, w środku której często znajduje się małe czarne znaczenie, owalnego kształtu, charakterystyczna dla rasy. Nad łukiem brwiowym znajdują się dwie plamki podpalane o mniej lub bardziej żywym kolorze. Ślady podpalania znajdują się także na policzkach, na wargach, na wewnętrznej powierzchni uszu, na kończynach i pod ogonem. Według standardu wadami są wszelkie odchylenia od powyższego opisu, a wady dyskwalifikujące to:
Mały gończy gaskoński to pies o czułym węchu, który wykorzystuje podczas polowania, dostosowuje się do innych psów i pracy w grupie, stąd dobrze poluje w sforach. Wymaga konsekwentnego prowadzenia. Jako inteligentny i wytrwały przedstawiciel ras myśliwskich chętnie się uczy i wykonuje polecenia swego przewodnika. Jest psem przyjaznym, bez skłonności do agresji.
Mały gończy gaskoński potrzebuje dużo ruchu. Realizuje się na konkursach tropowców i dzikarzy, a także w zwykłej zabawie w szukanie przedmiotów. Małe gończe gaskońskie potrafią trzymać się tropu nawet przy niesprzyjającej pogodzie i w trudnym terenie. Wytrwałe, silne i chętnie współpracujące z człowiekiem, nadają się do polowania na zające, ale także na dziki, lisy i inną zwierzynę.
Mały gończy gaskoński jest wszechstronnym psem myśliwskim, używanym do polowania z bronią palną, czasami do polowania par force. Najczęściej używany do polowania na zające, ale poluje także na grubą zwierzynę.
Ze względu na swoje uniwersalne cechy użytkowe i charakterologiczne mały gończy gaskoński jest popularną rasą psów myśliwskich w południowo-zachodniej części Francji.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
