Małgorzata Brabancka

Małgorzata Brabancka (ur. 4 października 1276, zm. 14 grudnia 1311 w Genui) – królowa Niemiec, hrabina Luksemburga, córka księcia Brabancji Jana I Zwycięskiego i Małgorzaty, córki Gwidona de Dampierre, hrabiego Flandrii.

Pomnik Małgorzaty Brabanckiej^[1]

Małgorzata Brabancka

Królowa Rzymian (Niemiec)
Okres	od 1308 do 1311
Jako żona	Henryk VII Luksemburski
Poprzedniczka	Elżbieta Tyrolska
Następczyni	Beatrycze świdnicka
Dane biograficzne
Data urodzenia	4 października 1276
Data i miejsce śmierci	14 grudnia 1311 Genua
Ojciec	Jan I Zwycięski
Matka	Małgorzata de Dampierre
Mąż	Henryk VII Luksemburski
Dzieci	Jan Luksemburski Maria Luksemburska Beatrycze Luksemburska

9 czerwca 1292 w Tervuren poślubiła hrabiego Luksemburga Henryka VII (1278/1279 – 24 sierpnia 1313), syna hrabiego Henryka VI i Beatrycze, córki Baldwina d’Avesnes. Małżeństwo to było rezultatem traktatu pokojowego jaki kończył wojnę między Brabancją a Luksemburgiem. Henryk i Małgorzata tworzyli razem szczęśliwe małżeństwo. Doczekali się razem syna i dwóch córek:

• Jan I Ślepy (10 sierpnia 1296 – 26 sierpnia 1346), król Czech
• Maria (1304 – 26 marca 1324), żona króla Francji Karola IV Pięknego
• Beatrycze (1305 – ok. 11 listopada 1319), żona króla Węgier Karola Roberta

W 1308 r. Henryk został wybrany królem Niemiec. Małgorzata została wraz z nim ukoronowana na królową. W 1310 r. towarzyszyła mężowi w jego wyprawie do Włoch po koronę cesarską. Podczas oblężenia Brescii poczuła się jednak źle. Zmarła kilka miesięcy później w Genui. Została pochowana w kościele św. Franciszka. W 1313 r. Henryk (cesarz od 1312 r.) wyznaczył słynnego rzeźbiarza, Giovanniego Pisano, aby wykonał nagrobek królowej.