Ludwik Antoni Paszkiewicz
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Antoni Paszkiewicz (ur. 1 czerwca 1878 w Warszawie, zm. 12 lipca 1967 tamże) – polski lekarz anatomopatolog.
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Syn Ludwika. Studia odbył w Warszawie i Berlinie. Był pracownikiem Rady Lekarskiej Tymczasowej Rady Stanu[1]. Od 1924 profesor anatomii patologicznej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, później w Akademii Medycznej tamże do 1961.
W latach okupacji prowadził tajne nauczanie medycyny. Był wykładowcą Prywatnej Szkoły Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego doc. Jana Zaorskiego, która stanowiła konspiracyjną formę tajnego Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego[2]
Od 1945 r. członek Polskiej Akademii Umiejętności. W 1952 r. został członkiem rzeczywistym PAN[3]. W latach 1946–1956 współorganizator i pierwszy prezes Polskiego Towarzystwa Anatomopatologicznego. W latach 1954–1962 kierownik Zakładu Patologii Doświadczalnej PAN. Był jednym z założycieli i redaktorem Polskiego Tygodnika Lekarskiego.
Zajmował się głównie badaniem nowotworów i układu siateczkowo-śródbłonkowego.
Prace: „Anatomia patologiczna” (1927), „O utrwalaniu i przechowywaniu preparatów anatomicznych z utrzymaniem ich barwy naturalnej”, „W sprawach doświadczonego wywoływania nowotworów przez drażnienie smołą pogazową. Jako jeden z pierwszych polskich lekarzy opisał ”Technikę sekcji zwłok z 297 rysunkami.
Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 32 wprost-5-33)[4].
Odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (30 maja 1953, za wybitne zasługi naukowe i dydaktyczne w dziedzinie medycyny)[5]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1951, za wybitną działalność naukową w dziedzinie medycyny)[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[7]
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.