Lu Zhengxiang

Lu Zhengxiang (ur. 12 czerwca 1871, zm. 15 stycznia 1949) – chiński polityk, dyplomata, w późniejszym okresie zakonnik katolicki.

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Lu.

Lu Zhengxiang

Lu Zhengxiang
Data i miejsce urodzenia	12 czerwca 1871 Szanghaj
Data śmierci	15 stycznia 1949
Premier Republiki Chińskiej
Okres	od 29 czerwca 1912 do 25 września 1912
Poprzednik	Tang Shaoyi
Następca	Zhao Bingjun
Sekretarz Stanu Cesarstwa Chińskiego[1]
Okres	od 22 grudnia 1915 do 22 marca 1916
Poprzednik	Xu Shichang
Następca	Xu Shichang

Lu Zhengxiang

Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone 陆征祥 Pismo tradycyjne 陸徵祥 Hanyu pinyin Lù Zhēngxiáng Wade-Giles Lu Cheng-hsiang Wymowa (IPA) [lû ʈʂə́ŋɕjáŋ]

Urodził się w Szanghaju, w rodzinie protestanckiego katechety. Odebrał staranne wykształcenie, w latach 1893–1906 pracował jako tłumacz i sekretarz chińskiego poselstwa w Petersburgu. Następnie był ambasadorem Chin w Holandii (1907–1911) i Rosji (1911–1912). Po powrocie do Chin objął w 1912 roku urząd ministra spraw zagranicznych, który sprawował z przerwami do 1920 roku. W latach 1912 oraz 1915–1916 był także premierem Republiki Chińskiej oraz Cesarstwa Chińskiego. Politycznie sytuował się w obozie reformistów, przeciwstawiając się nagłym, rewolucyjnym przemianom ustrojowym. Od 1922 do 1927 roku pełnił godność ambasadora w Bernie.

W 1911 roku przeszedł na katolicyzm^[2]. Od 1899 roku był żonaty z Belgijką. Po jej śmierci w 1926 roku wycofał się z życia publicznego i rok później wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru św. Andrzeja koło Brugii^[2]. Przybrał imię zakonne Pierre-Célestin. W 1946 roku został mianowany przez papieża Piusa XII opatem tytularnym klasztoru św. Piotra w Gandawie. Pod koniec lat 40. chciał powrócić do Chin jako misjonarz z celem założenia w Państwie Środka klasztoru benedyktyńskiego, plany te pokrzyżowała jednak jego ciężka choroba i śmierć.

Był autorem kilku prac, m.in. Souvenirs et pensées (1946) i La rencontre des humanités (wydane pośmiertnie w 1949). Dowodził, iż chrześcijaństwo stanowi spełnienie postulatów etycznych konfucjanizmu. Probówał wykazać zbieżność pojęć Logosu oraz Dao^[2]. Opowiadał się także za wprowadzeniem klasycznego języka chińskiego jako języka liturgicznego Kościoła katolickiego w Chinach.

Przypisy

1. tymczasowo.
2. E. A. Livingstone: The Concise Oxford Dictionary of the Christian Church. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 342. ISBN 978-0-19-965962-3.

Bibliografia

• The Oxford Dictionary of the Christian Church. edited by F. L. Cross & E. A. Livingstone. Oxford: Oxford University Press, 2005. ISBN 978-0-19-280290-3. Brak numerów stron w książce

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000108930729
• VIAF: 44373748
• LCCN: n2013003860
• GND: 1018434879
• NDL: 00626785
• BnF: 12352566s
• SUDOC: 03250943X
• NTA: 072232374
• NUKAT: n2007007806