Lokator (film 1976)

Lokator (fr. Le Locataire, ang. The Tenant) – francusko-amerykański dreszczowiec filmowy z 1976 w reżyserii Romana Polańskiego, według scenariusza napisanego wraz z Gérardem Brachem na podstawie powieści Rolanda Topora zatytułowanej Chimeryczny lokator.

Lokator

The Tenant

Gatunek	thriller film psychologiczny
Rok produkcji	1976
Data premiery	25 maja 1976
Kraj produkcji	Francja Stany Zjednoczone
Język	francuski angielski
Czas trwania	125 minut
Reżyseria	Roman Polański
Scenariusz	Gérard Brach Roman Polański
Muzyka	Philippe Sarde
Zdjęcia	Sven Nykvist
Scenografia	Pierre Guffroy
Kostiumy	Jacques Schmidt
Montaż	Françoise Bonnot
Produkcja	Andrew Braunsberg
Wytwórnia	Marianne Productions
Dystrybucja	Paramount Pictures

Opis fabuły

Akcja filmu rozgrywa się w Paryżu. Głównym bohaterem jest Polak z francuskim obywatelstwem – Trelkovsky, który wprowadza się do nowego mieszkania, którego poprzednia lokatorka popełniła samobójstwo. Przyjaźnie usposobiony Trelkovsky spotyka się z niechęcią nowych współlokatorów. Zawodzi się także na poznanej dziewczynie Stelli. Stopniowo popada w obłęd, identyfikując się z poprzednią lokatorką mieszkania^[1].

Obsada

Źródło: British Film Institute^[2]

• Roman Polański jako Trelkovsky
• Isabelle Adjani jako Stella
• Melvyn Douglas jako pan Zy
• Jo Van Fleet jako pani Dioz
• Bernard Fresson jako Scope
• Lila Kedrova jako pani Gaderian

Odbiór

Lokator we Francji zebrał widownię liczącą około 535 tysięcy widzów, w tym 196 tysięcy w samym Paryżu^[3].

Lokator został przeważnie pozytywnie przyjęty przez krytyków. Vincent Canby z pisma „The New York Times” nazwał dzieło „najbardziej udanym i najbardziej konsekwentnym w swym autentyzmie filmem Polańskiego od lat”^[4]. Dave Kehr w recenzji dla „Chicago Readera” określił Lokatora mianem „okrutnej i boleśnie zabawnej czarnej komedii”, choć zaznaczył, że rezultat pracy Polańskiego oscyluje „gdzieś pomiędzy Franzem Kafką a Williamem Castle”^[5]. Recenzja pisma „Variety” głosiła, że w filmie „panuje skuteczna atmosfera i powstaje nastrój osobistej udręki”, ale reżyserowi „nie udaje się osiągnąć równowagi między humorem a suspensem”^[6]. Negatywną recenzję filmowi wystawił natomiast Roger Ebert z „Chicago Sun-Times”, twierdząc, iż Lokator „jako film Polańskiego jest niewymownie rozczarowujący”^[7].