Licyniusz II

Licyniusz II (Młodszy), Licynian, Flavius Valerius Licinianus Licinius (ur. ok. 314^[a], zm. ok. 326) – syn Licyniusza I i Konstancji, przyrodniej siostry Konstantyna Wielkiego^[1].

Licyniusz II

Flavius Valerius Licinianus Licinius

cezar
Okres	od 317 do 324
Dane biograficzne
Data śmierci	ok. 326
Moneta
Follis Licyniusza II z mennicy w Kyziku

Był cezarem (z tytulaturą nobilissimus iunius caesar) swego ojca od grudnia 314^[2] roku, a za aprobatą Konstantyna – od 1 marca 317^[2] do 324 roku. Dwukrotnie wyznaczany na urząd konsula w latach 319 i 321^[3]. Po przegranej bitwie pod Chrysopolis udał się wraz ojcem na wygnanie. Miał go przeżyć o dwa lata^[4], ostatecznie zamordowany z polecenia Konstantyna^[5], być może dla uniknięcia uzurpacyjnych zakłóceń w sukcesji^[b].

Uwagi

1. Część nowszych źródeł podaje rok urodzenia 315 (np. Sławomir Bralewski w Słowniku cesarzy rzymskich, dz. cyt., s. 237).
2. Dopuszcza się możliwość, iż przyczyną była inspiracja Fausty pragnącej usunięcia konkurencji dla jej synów (B.J. Kankelfitz: Römische Münzen von Pompejus bis Romulus, dz. cyt., s. 461).