Laurenty (biskup turowski)

Laurenty (ur. w latach 30. XII w. w Turowie, zm. po 1184) – prawosławny biskup turowski.

Laurenty

Biskup turowski
Kraj działania	Księstwo Turowskie
Data i miejsce urodzenia	w latach 30. XII w. Turów
Data śmierci	po 1184
Miejsce pochówku	Ławra Pieczerska
Biskup turowski
Okres sprawowania	1182–po 1184
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Patriarchat Konstantynopolitański
Inkardynacja	Eparchia turowsko-pińska
Chirotonia biskupia	1182

Życiorys

Informacje o Laurentym pochodzą z Pateryku Kijowsko-Pieczerskiego oraz ze zbioru żywotów świętych zredagowanego przez św. Dymitra z Rostowa. Przyszły biskup pochodził najprawdopodobniej z Turowa i urodził się nie później niż w latach 30. XII w. W rodzinnym mieście wstąpił do monasteru Świętych Borysa i Gleba. Następnie przeniósł się do ławry Peczerskiej^[1]. Tam pragnął zostać zatwornikiem, jednak nie wyraził na to zgody przełożony monasteru. W związku z tym Laurenty przeniósł się do monasteru św. Dymitra w Kijowie i tam rozpoczął życie ascetyczne w opisywanej formie. Dopiero po kilku latach wrócił do ławry Peczerskiej, zamieszkał tam w jednej z pieczar i zasłynął jako kaznodzieja i cudotwórca, znany szczególnie z udanych egzorcyzmów^[1].

O wyborze Laurentego na biskupa turowskiego przesądził szacunek, jakim cieszył się wśród wiernych oraz fakt, że wywodził się właśnie z Turowa. Jego chirotonia biskupia odbyła się w 1182. Informacje o jego działalności na katedrze są bardzo skąpe. Wiadomo jedynie, że dzięki wieloletniemu pobytowi w ławrze Peczerskiej biskup miał prawo wpływania na wybór jej przełożonego i w 1184 brał udział w ceremonii przekazania tej godności mnichowi Bazylemu^[1]. Staroruskie żywoty świętych przekazują rozbieżne wersje okoliczności śmierci i pochówku Laurentego. Według jednej z wersji zmarł on jako biskup w Turowie, został pochowany na terenie monasteru Świętych Borysa i Gleba, skąd jego szczątki przeniesiono następnie do ławry Peczerskiej i wystawiono dla celów kultowych jako nierozłożone relikwie. Inna wersja mówi o zrzeczeniu się przez Laurentego urzędu i ponownym podjęciu życia mnicha-zatwornika w monasterze św. Dymitra w Kijowie^[1].

Kult biskupa Laurentego rozwinął się natychmiast po jego śmierci^[1].

Przypisy

1. Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI–XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 95–96. ISBN 978-83-61209-55-3.