Laura Schicchi

Laura Schicchi, zwana zdrobniale Laurettą, córka Gianniego Schicchiego, osiadłego we Florencji włoskiego parweniusza z przełomu XIII i XIV wieku, narzeczona Rinuccia (Rino) z rodziny Donatich, urodzona pod koniec 1277, bądź w 1278 roku^[a], fikcyjna bohaterka Tryptyku Giacoma Pucciniego.

Florence Easton, pierwsza Lauretta, prapremiera, MET 14. XII 1918

"O mio babbino caro"

Aria Lauretty "O mio babbino caro", wykonanie: Frances Alda, 1919

Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Lauretta to młoda, dwudziestojednoletnia kobieta, bynajmniej jednak nie jest ona panną całkowicie naiwną. Zakochana w członku szanowanej toskańskiej rodziny, próbuje wywrzeć wpływ na swojego ojca Gianniego, by ten dopomógł Donatim. Znany ze swojego wrodzonego sprytu, ma on coś zaradzić w sprawie zmiany testamentu wuja jej wybranka Rinuccia. Zmarły Buoso Donati cały swój ogromny majątek zapisał bowiem mnichom. Tak też się dzieje. Gianni Schicchi, mimo iż odprawia Laurettę z izby, w której rozegra się cały dramat, motorem swojego działania uczyni zabezpieczenie finansowe przyszłości swojej córki oraz ułatwienie jej zamążpójścia i awansu społecznego. Wreszcie na koniec opery Lauretta zostaje sam na sam ze swoim ukochanym^[1].

Postać Lauretty jest dziś szerzej znana dzięki arii O mio babbino caro należącej do podstawowego repertuaru sopranowego^[1].

Pierwszą śpiewaczką wykonującą rolę Lauretty była Florence Easton, która wystąpiła w tej roli w Metropolitan Opera w Nowym Jorku podczas premiery 14 grudnia 1918^[1].

Uwagi

1. Akcja opery rozgrywa się 1. września 1299. Lauretta ma wówczas 21 lat – patrz: Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. T. 2. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne (PWM), 2008, s. 171. ISBN 978-83-224-0901-5