Latynowie
plemię italskie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Latynowie, Latini[1] (łac. Latini) – jedno z plemion italskich żyjące w regionie ujścia Tybru i Gór Albańskich[2], od którego pochodzi nazwa regionu Lacjum (Latium vetus).
Historia
Eponimiczny protoplastą Latynów był Latynus (łac. Latinus), będący epifanią Jowisza Latyńskiego (łac. Iuppiter Latiaris)[3]. Najważniejszym miastem początkowo była Alba Longa w okolicach jeziora Albano (identyfikacja miejsca pozostaje sporna), założona przez mitycznego Askaniusza, syna Eneasza[4]. Latynowie stworzyli cywilizację zwaną kulturą Lacjum.
W czasie dominacji Etrusków znajdowali się pod ich panowaniem, zwłaszcza bardzo silnego miasta-państwa Weje[5].
Zgodnie z legendą w 753 p.n.e. na ich terenach powstało miasto Rzym, które najpierw pokonało Weje, aby z czasem rozrosnąć się w hegemona Italii i wielkie imperium. Związek Latyński został zlikwidowany w 338 p.n.e.[6] Latynowie otrzymali pełnie praw jako obywatele rzymscy w 90 r. p.n.e.[7]
Z języka Latynów wyrosła łacina, która stała się językiem urzędowym imperium i fundamentem kultury europejskiej[8].
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.