Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lamna śledziowa[14], lamna[15], żarłacz śledziowy[16], rekin śledziowy[17] (Lamna nasus) – gatunek ryby lamnokształtnej z rodziny lamnowatych (Lamnidae).
| Lamna nasus[1] | |||||
| (Bonnaterre, 1788)[2] | |||||
 | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Rząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Rodzaj | |||||
| Gatunek |
lamna śledziowa | ||||
| |||||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[13] | |||||
 | |||||
| Zasięg występowania | |||||
 | |||||
Żarłacz śledziowy ma antytropikalne i dysjunktywne rozmieszczenie, występując na północnym Atlantyku i półkuli południowej w wodach umiarkowanych i zimno-umiarkowanych.[18]
Na północno-wschodnim Atlantyku występuje u wybrzeży Grenlandii, Islandii, Norwegii, Wysp Brytyjskich, Szwecji, Niemiec, Francji, na południe od Hiszpanii, Portugalii (w tym Azorów) i Maroka.[19] Szacuje się jednak, że jego populacja w północno-wschodnim Atlantyku zmniejszyła się o 80–95% w ciągu ostatnich trzech pokoleń (57 lat).[20]
Historycznie występował również w całym Morzu Śródziemnym, ale obecnie nie ma pewności, jaki obszar Morza Śródziemnego zamieszkuje ten gatunek.[19] Uważa się jednak, że zniknął przynajmniej z zachodniego regionu.[19]
W przeszłości za obszar występowania tej ryby uważano także cały akwen Morza Bałtyckiego.[21] Obecnie jednak uważa się, że w Morzu Bałtyckim ryba ta regularnie występuje tylko w cieśninie Kattegat pomiędzy Danią a Szwecją,[18][20][22] gdzie i tak pojawia się bardzo rzadko.[20] Ryba ta jest największym z trzech gatunków rekinów występujących naturalnie w Bałtyku.[potrzebny przypis]
Żarłacze śledziowe nie występują na północnym Pacyfiku, gdzie są zastępowane przez swojego krewnego, rekina łososiowego.[18]
W strefie otwartego morza, zwykle w górnych warstwach wody, jest to najdalej na północ wypływający rekin.[potrzebny przypis]
Osiąga maksymalnie do 3,5 m długości i masę 150–200 kg. Ciało wrzecionowate, stosunkowe krótkie, ze stożkowatym pyskiem. Uzębienie w obu szczękach w postaci wąskich zębów. Płetwa grzbietowa podwójna, druga znacznie mniejsza. Płetwa ogonowa w kształcie półksiężyca.
Grzbiet ciemno- lub niebieskoszary. Strona brzuszna czysto biała. Płetwy grzbietowe ciemno zabarwione, przednia z nich zazwyczaj jasno obrzeżona.
Gatunek ten rzadko atakuje ludzi. Międzynarodowy rejestr ataków rekinów (ang. International Shark Attack File) zawiera jedynie dwa niesprowokowane ataki, jeden u wybrzeży Anglii i jeden u wybrzeży Kanady, oba na nurków i oba bez skutków śmiertelnych.[23]
Gatunek został także sfilmowany, wykonując szybkie ruchy w kierunku nurków pracujących przy platformach wiertniczych na Morzu Północnym, jednak bez wyrządzania szkody. Jest to prawdopodobnie zachowanie obronne lub powodowane ciekawością.[23]
Żywi się rybami ławicowymi i głowonogami.
Osiąga dojrzałość płciową przy długości około 1,5 m. Ryba jajożyworodna. W miocie rodzi się 1 lub 2, rzadko 3 młode.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
