Żyworodność lecytotroficzna

Żyworodność lecytotroficzna, jajożyworodność (łac. ovoviviparia) – odmiana żyworodności polegająca na tym, że po zapłodnieniu wewnętrznym zarodki pozostają w błonach jajowych wewnątrz organizmu matki, odżywiają się żółtkiem i zachowują całkowitą autonomię podczas rozwoju. Młode uwalniają się z błon jajowych bezpośrednio przed złożeniem jaj, w trakcie lub zaraz po ich złożeniu przez samicę.

Gupik pawie oczko – najbardziej znana ryba jajożyworodna. Na zdjęciu para odmiany hodowlanej

Termin jajożyworodność wprowadzony przez Borisa Balinsky’ego w 1975^[1] był w kolejnych latach różnie definiowany przez biologów. Ostatecznie został wycofany z użycia^[2], a ten typ rozrodu – spotykany u niektórych owadów, płazów, ryb i gadów – określa się jako żyworodność lecytotroficzną^[3].