Krzysztof Zawalski

Krzysztof Zawalski (ur. 21 czerwca 1958 w Charzykowach, zm. 9 marca 2014 w Gdańsku^[1]) – polski żeglarz, medalista zawodów Przyjaźń-84, mistrz Polski, działacz sportowy.

Krzysztof Zawalski

Dorobek medalowy
Przyjaźń-84 srebro Tallinn 1984 tornado

Życiorys

W czasie nauki szkolnej był zawodnikiem LKS Charzykowy i Chojnickiego Klubu Żeglarskiego^[1]. Jako zawodnik LKS Charzykowy zdobył w 1972 wicemistrzostwo Polski w klasie Cadet (z Markiem Cyganem) oraz zwyciężył w Ogólnopolskich Igrzyskach Młodzieży Szkolnej (z Andrzejem Daleckim). W tej samej klasie został w 1973 mistrzem Polski juniorów (z Romanem Stanisławskim)^[2], a w 1974 zajął 4. miejsce na mistrzostwach świata (z Romanem Stanisławskim)^[3]. W 1976 został w barwach ChKŻ mistrzem Polski juniorów w klasie 420 (z Piotrem Kukulskim)^[4]. W 1977 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Filomatów Chojnickich w Chojnicach i rozpoczął studia w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Gdańsku^[1] (w 1981 przemianowanej na Akademię Wychowania Fizycznego). W tym czasie był zawodnikiem AKM Gdańsk^[1]. W latach 1980, 1981, 1982, 1983 i 1984 został mistrzem Polski w klasie tornado^[5] (z różnymi załogantami, m.in. w 1984 z Ireneuszem Butowskim^[6]), w 1985 zdobył w tej klasie brązowy medal MP (również z I. Butowskim)^[7]. Także z I. Butowskim zdobył w klasie tornado srebrny medal podczas zawodów Przyjaźń-84 w klasie tornado^[8].

W 1982 ukończył studia w gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego rozpoczął pracę na macierzystej uczelni, w Zakładzie Żeglarstwa, którym kierował od 1990 do 2005^[1]. W 1989 obronił pracę doktorską Określenie własności regatowej jachtu dla celów treningu żeglarskiego^[9]. Od 1 stycznia 2006 był kierownikiem Narodowego Centrum Żeglarstwa AWFiS, którego był pomysłodawcą^[1].

W latach 1985-1988 był członkiem Rady Trenerów Polskiego Związku Żeglarskiego. Kierował sekcją żeglarską AWFiS Gdańsk (od 1992), od 1996 wchodził w skład Kapitanatu Sportowego PZŻ w latach 2004-2007 był prezydentem Międzynarodowego Stowarzyszenia Klasy L'Equipe, ^[1][9].

Współpracował z żeglarzami francuskimi, m.in. Narodową Szkołą Żeglarską w Quiberon, przetłumaczył na polski Wspomnienia z morza Érica Tabarly'ego i zorganizował jego wizytę jachtem Pen Duick w Gdańsku i Gdyni. Z jego inicjatywy do Polski przyjechał także Gérard d’Aboville^[1].

Był odznaczony Brązowym (1999 - za zasługi dla rozwoju sportu oraz kultury fizycznej)^[10] i Srebrnym (2010 - za zasługi w działalności na rzecz krzewienia kultury francuskiej w Polsce)^[11] Krzyżem Zasługi.

Zmarł na stwardnienie rozsiane^[1].

Narodowe Centrum Żeglarstwa w Gdańsku-Górkach Zachodnich zostało nazwane jego imieniem^[1].

Przypisy

1. Poczet zasłużonych dla gdańskiego sportu, wyd. Gdańsk 2018, s. 247-248.
2. Apolinary Pastuszko Od Cadeta do igrzysk olimpijskich, wyd. Warszawa 2006, s. 79, 80
3. Apolinary Pastuszko Od Cadeta do igrzysk olimpijskich, wyd. Warszawa 2006, s. 133
4. 75-lecie Chojnickiego Klubu Żeglarskiego
5. Apolinary Pastuszko Od Cadeta do igrzysk olimpijskich, wyd. Warszawa 2006, s. 278
6. Świat żagli. 1986. 1987. Rocznik Polskiego Związku Żeglarskiego, wyd. 1989, s. 241
7. Wyniki MP w 1985
8. Na olimpijskim szlaku 1984. Sarajewo, Los Angeles, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1987, s. 223
9. Wspomnienie. Krzysztof Zawalski
10. (M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 576).
11. (M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 576).