Krzysztof Leski

Krzysztof Leski (ur. 9 stycznia 1959 w Warszawie, zm. 1 stycznia 2020 tamże^[1][2]) – polski dziennikarz prasowy, telewizyjny i radiowy, w latach 1989–1991 związany z „Gazetą Wyborczą”.

Krzysztof Leski

Krzysztof Leski (2007)
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1959 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 2020 Warszawa
Przyczyna śmierci	zabójstwo
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Rodzice	Kazimierz Leski, Elżbieta Pleszczyńska
Odznaczenia
Strona internetowa

Życiorys

Grób Krzysztofa Leskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Syn Kazimierza Leskiego^[3] i Elżbiety Pleszczyńskiej^[4]. Był bratankiem polskiej pilotki Anny Leskiej-Daab.

W 1985 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej, w latach 1984–1989 studiował też na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego^[5].

Karierę dziennikarską rozpoczął w latach 1980–1981 jako publicysta prasy wydawanej przez Niezależne Zrzeszenie Studentów i redaktor naczelny Biuletynu Informacyjnego NZS na PW. W 1981 jako reporter Agencji Solidarność relacjonował m.in. obrady Krajowej Komisji Porozumiewawczej oraz jej prezydium. Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany^[5]. Po zwolnieniu dołączył do redakcji „Tygodnika Mazowsze”, w którym pisał pod pseudonimem K. Pajka^[6].

W latach 1989–1991 był reporterem i korespondentem „Gazety Wyborczej”. Od 1990 do 2001 współpracował z TVP^[5], w której prowadził szereg programów, m.in. Tylko w jedynce, Spięcie, Klub Dwójki i Wiadomości. W Programie Trzecim Polskiego Radia od 1991 do 1998 był stałym komentatorem wydarzeń politycznych. Od 1991 pracował też jako korespondent „The Daily Telegraph” i BBC World Service. Od 1989 do 1996 wydawał „Gazetę. Prawiedziennik Polskiego Echa”, publikację przeznaczoną dla emigrantów, informującą o wydarzeniach społecznych i politycznych w kraju. W latach 90. współpracował z różnymi mediami lokalnymi, przez rok był też związany z „Expressem Wieczornym”. Publikował też artykuły i felietony m.in. w „Kulisach”, „Wprost”, „Polityce” czy „Press”.

Od 2006 do 2007 ponownie związany z Telewizją Polską jako reporter Kuriera 3 oraz prezenter programu 30 minut bazującego na dziennikarstwie śledczym. Od września 2008 do lutego 2009 prowadził w Programie Pierwszym PR wieczorny magazyn Polska i Świat. Był również aktywnym blogerem na platformie Salon24.

Życie prywatne

Został zamordowany przez współlokatora w wynajmowanym przez siebie mieszkaniu w Warszawie, według relacji sprawcy w noc sylwestrową z 31 grudnia 2019 na 1 stycznia 2020^[1]. Ciało zostało odnalezione 6 stycznia. Sprawca oddał się tego samego dnia w ręce policji i przyznał do zabójstwa^[1], po czym w I instancji został skazany na karę 25 lat pozbawienia wolności^[7]. Wniosek o kasację wyroku wniósł Prokurator Generalny Zbigniew Ziobro, argumentując, że kara jest rażąco łagodna, nie spełnia wymogów prewencji indywidualnej oraz nie odzwierciedla stopnia społecznej szkodliwości czynu. Sąd Najwyższy w lutym 2023 kasację oddalił^[8].

Pochowany został 17 stycznia 2020 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (Kwatera:G dodatek, rząd:urnowy, grób:21)^[9].

Odznaczenia

W 2011, za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, wolności słowa i wolnych mediów, został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W 2017 odmówił przyjęcia Krzyża Wolności i Solidarności w związku z niezaproszeniem go na uroczystość w Pałacu Prezydenckim, oświadczając, że pan prezydent Andrzej Duda dzieli (…) na lepszy i gorszy sort nawet tych, których nagradza medalami.

Publikacje książkowe

• Coś. Rzecz o Okrągłym Stole (II obieg wydawniczy; In Plus 1989);
• Solidarność w podziemiu (wspólnie z Jerzym Holzerem; Wydawnictwo Łódzkie 1990, ISBN 83-218-0781-X; seria: Historia Polityczna PeeReLu);
• Politycy nie interesują się już polityką w: Jan Osiecki, Polaków rozmowy o polityce (Wydawnictwo Prószyński i S-ka 2010, ISBN 978-83-764846-9-3).