Loading AI tools
polski dziennikarz, filozof, polityk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Jan Kozłowski (ur. 18 sierpnia 1931 w Przybysławicach, zm. 26 marca 2013 w Krakowie[1]) – polski dziennikarz, filozof, minister spraw wewnętrznych i szef Urzędu Ochrony Państwa, senator I, II, III i IV kadencji.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 sierpnia 1931 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 marca 2013 |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 6 lipca 1990 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Szef Urzędu Ochrony Państwa | |
| Okres |
od 11 maja 1990 |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie[2]. Od 1950 do 1956 studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[3]. Był wykładowcą nauk politycznych na KUL, obronił doktorat w zakresie filozofii[4]. Związany ze środowiskiem „Tygodnika Powszechnego”, od 1965 do 2007 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego, a także prezesa Fundacji „Tygodnika Powszechnego” (zrezygnował po zmianach personalno-redakcyjnych w piśmie na początku 2008)[5].
Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączył się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[6]. Był doradcą Komisji Robotniczej Hutników w Nowej Hucie i ekspertem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu[3]. Wchodził w skład zespołu ds. reform politycznych i podzespole ds. środków masowego przekazu. W rządzie Tadeusza Mazowieckiego został w 1990 podsekretarzem stanu, a następnie ministrem spraw wewnętrznych. Objął stanowisko przewodniczącego komisji weryfikującej oficerów Służby Bezpieczeństwa, a później pierwszego szefa Urzędu Ochrony Państwa (od 11 maja do 31 lipca 1990).
W latach 1989–2001 sprawował mandat senatora I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego, II, III kadencji z listy Unii Demokratycznej i IV kadencji z listy Unii Wolności. W Senacie reprezentował województwo krakowskie. W 2001 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z ramienia Bloku Senat 2001[7], po czym zrezygnował z bieżącej działalności politycznej. W 2008 wszedł w skład nowo powołanej rady konsultacyjnej przy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego[8].
Był autorem opracowania pt. Drogi do niepodległości (Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, Kraków 1979, seria Teksty z „Tygodnika Powszechnego”) – wyboru artykułów historyczno-politycznych zamieszczonych w „Tygodniku Powszechnym” w przeciągu 33 lat, autorstwa m.in. Stefana Kieniewicza, Andrzeja Micewskiego, Henryka Wereszyckiego i Stanisława Kutrzeby. W 1991 ukazała się książka Gliniarz z „Tygodnika”. Rozmowy z byłym ministrem spraw wewnętrznych Krzysztofem Kozłowskim, autorstwa Witolda Beresia i Krzysztofa Burnetki (Oficyna Wydawnicza BGW 1991, ISBN 83-70-6616-6-1). W 2009 wydano książkę Historia z konsekwencjami – wywiad rzekę, opracowany przez Michała Komara (Świat Książki, ISBN 978-83-247-1323-3). Rozmowę m.in. z nim, poświęconą Jerzemu Turowiczowi i „Tygodnikowi Powszechnemu”, opublikowała w 2012 Joanna Podsadecka[9].
Zmarł 26 marca 2013 w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie. Został pochowany 5 kwietnia na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie[10][11] (sektor Gamma/1/1)[12]. W tym samym roku na dziedzińcu przed gmachem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie odsłonięto jego popiersie[13].
Wnuk Stanisława Postępskiego[14] i Stefana Kozłowskiego, syn Tomasza Kozłowskiego i Jadwigi z domu Postępskiej, brat Stefana Kozłowskiego.
Był żonaty z Alicją, miał córkę[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
