Krogulec białobrzuchy

Krogulec białobrzuchy^[2] (Tachyspiza albogularis) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Zamieszkuje Oceanię – Wyspy Salomona i wschodni skraj Archipelagu Bismarcka. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Krogulec białobrzuchy

Tachyspiza albogularis
G.R. Gray, 1870
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	szponiaste
Rodzina	jastrzębiowate
Podrodzina	jastrzębie
Plemię	Accipitrini
Rodzaj	Tachyspiza
Gatunek	krogulec białobrzuchy
Synonimy
Accipiter albogularis G.R. Gray, 1870
Podgatunki
zobacz opis w tekście
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]
najmniejszej troski

Podgatunki i zasięg występowania

Wyróżnia się pięć podgatunków A. albogularis^[3][4][5]:

• T. albogularis albogularis G. R. Gray, 1870 – występujący na wyspach Makira i Santa Ana,
• T. albogularis eichhorni Hartert, 1926 – występujący na wyspach Feni (Archipelag Bismarcka),
• T. albogularis gilvus Mayr, 1945 – występujący w centrum archipelagu Salomona,
• T. albogularis sharpei (Oustalet, 1875) – występujący na wyspach Santa Cruz,
• T. albogularis woodfordi (Sharpe, 1888) – występujący na wyspach w archipelagu Salomona od Bougainville na północnym zachodzie do Guadalcanalu i Malaity na południowym wschodzie.

Morfologia

Grzbiet jest ciemnoszary, klatka piersiowa, szyja i głowa czarne, brzuch i podbrzusze białe, woskówka żółtawa. Osobniki tego gatunku osiągają długość 32–36 cm.

Ekologia i zachowanie

Krogulce białobrzuche żyją w otwartych lasach, ogrodach i na obrzeżach miast. Nie migrują, choć osobniki młodociane rozpraszają się z obszarów lęgowych.

Żywią się mniejszymi ptakami, jaszczurkami i owadami.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje krogulca białobrzuchego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji, według szacunków, mieści się w przedziale 1000–10 000 osobników (czyli około 670–6700 osobników dorosłych). Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny^[1].

Przypisy

1. Tachyspiza albogularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
2. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-21].
3. Species account: Pied Goshawk Accipiter albogularis. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund, 2020. [dostęp 2020-10-21]. (ang.).
4. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-21]. (ang.).
5. Pied Goshawk (Accipiter albogularis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-21)]. (ang.).

Bibliografia

• Accipiter albogularis w bazie The Peregrine Fund. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
• Accipiter albogularis w bazie Planet of Birds. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

Encyklopedie internetowe (takson):

• SNL: salomonhauk

Identyfikatory zewnętrzne:

• EoL: 914071
• GBIF: 2480617
• identyfikator iNaturalist: 5087
• ITIS: 558389
• NCBI: 2868200
• CoL: 64G72