Kozłek lekarski
gatunek rośliny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kozłek lekarski (Valeriana officinalis) – gatunek zbiorowy obejmujący kilka do kilkunastu (lub kilkudziesięciu zależnie od autora) gatunków (podgatunków) o podobnym działaniu leczniczym. W naturze (bylina), jako uprawna dwuletnia. Występuje w całej Eurazji z wyjątkiem stref arktycznych i pustynnych. Uprawiany i dziczejący w Ameryce Północnej. W Polsce pospolity. Roślina wydziela słodki, miodowy zapach, będący dla kotów afrodyzjakiem[3].
 | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kozłek lekarski |
| Nazwa systematyczna | |
| Valeriana officinalis L. Sp. pl. 1:31. 1753 | |
Morfologia
- Pokrój
- W pierwszym roku wytwarza przyziemną rozetę ogonkowych, nieparzystopierzastych liści. W drugim roku wytwarza masywną łodygę. Pod ziemią posiada krótkie kłącze. Zwykle nie wytwarza rozłogów.
- Łodyga
- Wyrasta od 50 do 200 cm. Wewnątrz dęta, walcowata, na dole owłosiona, górą naga, głęboko bruzdkowana, nierozgałęziona lub słabo rozgałęziona w górnej części.
- Liście
- Łodygowe najczęściej naprzeciwległe, zebrane po trzy, cztery, czasem skrętoległe; dolne ogonkowe, górne siedzące. Są nieparzysto-pierzastosieczne z 6-15 parami listków. Na spodniej stronie przeważnie owłosione długimi włoskami.
- Kwiaty
- Drobne, pachnące, obupłciowe z przedprątnością, co zapewnia obcopylność. Zebrane są w baldachokształtne kwiatostany szczytowe lub kątowe. Kielich niewyraźny, przekształca się na owocach większości gatunków w puch. Korona zrosłopłatkowa, lejkowata, lekko asymetryczna z 5 odgiętym łatkami. Kolor zmienny, od białego przez róż do lila. Pręciki trzy, zrośnięte z rurką korony, słupek jeden, z długą szyjką zakończoną trójdzielnym znamieniem. Zalążnia trójkomorowa, ale zalążki rozwijają się tylko w jednej komorze (dwie zamierają).
- Owoc
- Orzeszek, podłużnie jajowaty, z trzema żeberkami na wypukłej stronie i jednym żeberkiem na stronie płaskiej. Kolor od beżowego do brunatnego. Na szczycie najczęściej 10 białawych lub kremowych włosków lotnych. MTN 0,4-0,6 g.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia[4]. Siedlisko: brzegi wód, mokre łąki, torfowiska niskie, wilgotne lasy (głównie łęgi olszowe), czasami spotykany w formie skarlałej w miejscach suchych. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Filipendulion, Ass. Valeriano-Filipenduletum[5].
Zastosowanie
- Roślina lecznicza.
- Surowiec zielarski: korzenie Radix valerianae. Zawierają liczne biologicznie czynne substancje: estry kwasu izowalerianowego, kwas walerenowy, waleranon, walerenal i inne.
- Działanie: Kłącze i korzeń kozłka lekarskiego są stosowane w ziołolecznictwie w leczeniu zaburzeń neurowegetatywnych, jako łagodny środek uspokajający oraz ułatwiający zasypianie, jednakże nie ma wystarczających dowodów klinicznych, że jest on skuteczny w tym celu.[6][7] Gotowe preparaty farmaceutyczne mają postać kropli zawierających alkoholowy wyciąg z kłącza (krople walerianowe), tabletek, kapsułek. Preparaty te zwyczajowo nazywa się walerianą. Wchodzi także w skład mikstur o działaniu uspokajającym.
- Sposób użycia i dawkowanie: napar – 2-3 g surowca na filiżankę gorącej wody, dobowo – 10 g surowca od 1 do kilku razy w ciągu doby. Nalewka – 0,5-1 łyżeczka (1-5 ml płynu) od 1 do kilku razy w ciągu doby. Ekstrakt – ilość odpowiadająca 2-3 g surowca na dzień. Zewnętrznie (kąpiel) - 100 g surowca na 1 pełną kąpiel[8].
- Zbiór i suszenie: Surowca nie pozyskuje się z siedlisk naturalnych, lecz wyłącznie z uprawy. Dzięki temu nie zmniejsza się jego liczebności, ponadto surowiec pozyskany z uprawy ma lepsze własności, więcej substancji czynnych[3].
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.