Koncern Kałasznikow
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Koncern Kałasznikow (ros. Концерн «Калашников»; dawniej Iżmasz) – rosyjski koncern zbrojeniowy i przemysłu maszynowego, z siedzibą w Iżewsku, skupiający przedsiębiorstwa produkujące broń strzelecką, amunicję, narzędzia, obrabiarki, mikrosamochody elektryczne, a wcześniej także samochody i motocykle.
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Republika | |
| Siedziba | |
| Adres |
projezd im. Andrieja Fiodorowicza Dieriabina 3, 426006 Iżewsk |
| Data założenia |
1807 |
| Forma prawna | |
| Dyrektor |
Dmitrij Tarasow |
| Udziałowcy |
Rostech (51%) |
| Giełda |
MOEX |
| ISIN | |
| Symbol akcji |
IGMA |
| Dane finansowe (2018) | |
| Wynik operacyjny |
6,1 mld RUB |
| Wynik netto |
174,9 mln RUB |
| Kapitał własny |
4,22 mld RUB |
Położenie na mapie Iżewska  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie Udmurcji  | |
| 56°50′33,8453″N 53°11′27,3091″E | |
| Strona internetowa | |
Nazwa koncernu była skrótem od Iżewskij Maszynostroitielnyj Zawod (Iżewski Zakład Budowy Maszyn), będącego także nazwą głównego z przedsiębiorstw. Pełna nazwa brzmiała: OAO Koncern Iżmasz (ros. ОАО Концерн "Ижмаш"), w sierpniu 2013 roku zmienił nazwę na OAO Koncern Kałasznikow[1]. Działa obecnie w formie otwartej spółki akcyjnej (ros. OAO). Zakłady mieszczą się w Iżewsku, nad Zalewem Iżewskim na rzece Iż. W toku historii, z zakładów wydzieliły się osobne przedsiębiorstwa, jak IżAwto. Odrębnym przedsiębiorstwem był natomiast Iżewskij Miechaniczeskij Zawod.
Znak producenta to strzała w trójkącie (tzw. Iżewsk, nieoficjalnie od miasta i pełnej nazwy)[2].
Powstanie zakładów i produkcja zbrojeniowa
Państwowe zakłady produkujące uzbrojenie i broń strzelecką zostały założone w Iżewsku w 1807 roku przez cara Aleksandra I, początkowo pod nazwą Iżewskij Orużejnyj Zawod (Iżewskie Zakłady Uzbrojenia)[3]. Zakłady były jednym z głównych producentów broni strzeleckiej dla armii Cesarstwa Rosyjskiego, a później Armii Czerwonej. Produkowano w nich m.in. karabiny Berdan, później Mosin, rewolwery Nagant i karabiny maszynowe Maxim. Podczas I wojny światowej zakłady wyprodukowały 1,5 mln karabinów, a podczas II wojny światowej – 11 milionów[3]. W 1942 utworzono z pomocą Iżmaszu odrębne przedsiębiorstwo zbrojeniowe w Iżewsku, w innym miejscu, Iżewskij Miechaniczeskij Zawod.
Po II wojnie światowej zakłady Iżmasz stały się producentem karabinka Kałasznikowa, a także innych modeli broni na rynek wojskowy i cywilny, w tym sportowej i myśliwskiej[3].
Produkty m.in.:
Produkcja cywilna
Podsumowanie
Perspektywa
Od końca XIX wieku zakłady zajmowały się też metalurgią. W 1939 roku wydzielono z nich Iżewskij Mietałłurgiczeskij Zawod (Iżewskie Zakłady Metalurgiczne)[4].
Od 1930 Iżmasz rozpoczął produkcję obrabiarek[5]. Produkcja ta kontynuowana jest do chwili obecnej, przez spółkę-córkę OAO Iżmaszstanko (skrót: Iżstanko).
W latach 30 XX wieku w ramach kombinatu uruchomiono produkcję motocykli, przez co Iżmasz stał się jednym z głównych (i pierwszych) producentów motocykli w ZSRR, pod marką IŻ (ros. ИЖ). Specjalizował się przede wszystkim w średnich motocyklach klasy 350 cm³. Już w 1928 roku przystąpiono do prac projektowych i w 1929 roku skonstruowano pięć doświadczalnych modeli (IŻ-1 do IŻ-5), nie produkowanych seryjnie[6]. Przystąpiono następnie do budowy nowego zakładu i od 1933 roku rozpoczęto tam produkcję motocykli IŻ-7 (poj. 293 cm³), a następnie jego wersji rozwojowych IŻ-8 (293 cm³) i IŻ-9 (350 cm³, 1940-1941)[7]. Podczas II wojny światowej w listopadzie 1941 wstrzymano produkcję motocykli, a następnie ewakuowano ją do Irbitu[7]. Po II wojnie światowej w 1946 roku wznowiono produkcję motocykli w nowym zakładzie, zaczynając od IŻ-350 (poj. 346 cm³, kopia niemieckiego DKW NC-350, 1946-1951) i ulepszonego IŻ-49 (346 cm³, 1951-1958)[8]. Od 1956 roku produkowano nowy model IŻ-56 (346 cm³), zastąpiony następnie przez IŻ-Płanieta (Planeta)[9]. Od 1961 roku produkowano równolegle dwucylindrowy motocykl IŻ-Jupiter (347 cm³)[10]. Oba modele Planeta i Jupiter produkowane były w kolejnych wersjach rozwojowych przez kolejne cztery dekady. W 1996 roku zakłady motocyklowe wydzielono jako otwartą spółkę-córkę akcyjną (DOAO) Iżmasz-Moto, należącą do Iżmaszu[11].
Dawne przedwojenne zakłady motocyklowe zostały wydzielone jako osobne przedsiębiorstwo, obecnie OAO Iżewskij Motozawod "Aksion-Holding", zajmujący się techniką rakietową-wojskową[12].
W 1966 w ramach Iżmaszu uruchomiono zakład produkujący samochody, w innym miejscu miasta. Przez lata były to licencyjne konstrukcje zakładów MZMA: Moskwicz 408 i Moskwicz 412, a następnie także ich modyfikacje, wypuszczane pod marką IŻ. W 1977 fabryka wyprodukowała milionowy samochód, a cała produkcja później sięgnęła 3 milionów[13]. Iżewskie Zakłady Samochodowe zostały następnie wydzielone jako osobna spółka IżAwto, nie należąca do koncernu Iżmasz.
Koncern Iżmasz został utworzony 17 września 1998[14]
Struktura i dalsza historia
W 2010 w skład koncernu wchodziły spółki (główny profil działalności)[15]:
- OAO Koncern Iżmasz
- OAO Iżewskij Maszynostroitielnyj Zawod (broń)
- OOO Legion (broń myśliwska)
- OAO Iżstanko (obrabiarki)
- OAO IIZ (Iżewskij Instrumientalnyj Zawod) (narzędzia)
- ZAO Iżmasz-metallosnab (złom)
- OOO Stroitielnaja Kompania
- OAO Iżmaszenergo (energia)
6 kwietnia 2012 ogłoszono upadłość Iżmaszu (z wniosku spółki Iżstanko)[16].
Na 2022 rok Aleksander Nazarow stoi na czele rady dyrektorów firmy[17][18][19][20]
Motoryzacja
Podsumowanie
Perspektywa
Pod koniec drugiej dekady XXI wieku Kałasznikow rozpoczął angażować się w branżę motoryzacyjną, wyrażając to zróżnicowanymi przedsięwzięciami. W sierpniu 2017 roku przedstawiony został projekt elektrycznego motocykla Kałasznikow Armia-2017, nad którym prace rosyjskie przedsiębiorstwo prowadziło od 2013 roku[21]. Rok później Kałasznikow zaprezentował pierwszy w swojej historii prototyp elektrycznego samochodu o nazwie Kałasznikow CV-1. Pojazd utrzymano w estetyce retro odtwarzającej kształty nadwozia dawnego samochodu IŻ 2125 Kombi, stanowiąc jednak tylko platforma testowa do rozwoju technologii elektrycznych układów napędowych[22].
W sierpniu 2019 roku Kałasznikow przedstawił kolejny prototyp elektrycznego pojazdu, tym razem w postaci mikrosamochodu z nadwoziem z tworzywa sztucznego utrzymanym w koncepcji podobnej do polskiego Meleksa czy amerykańskiego GEM. 68-konny pojazd może rozpędzić się do 80 km/h i przejechać na jednym ładowaniu do 150 kilometrów[23]. W listopadzie 2021 roku w internecie pojawiły się zdjęcia z urzędu patentowego obrazujące seryjnego Kałasznikowa UV-4 zarówno w wariancie czterokołowym, jak i krótszym, trójkołowym[24].
Planowane
- Kałasznikow UV-4
Studyjne
- Kałasznikow Armia-2017 (2017)
- Kałasznikow CV-1 (2018)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.