Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kolumbijska Partia Liberalna (hiszp. Partido Liberal Colombiano) – partia polityczna założona w 1848 r. w Kolumbii. Ze względu na prezentowany przez tę partię program jest ona zaliczana do partii socjaldemokratycznych. Wspólnie z Kolumbijską Partią Konserwatywną rządziła 50 lat. Obecnie przewodniczącym partii jest Cesar Gaviria Trujillo. Obecnie jest najliczniejszym ugrupowaniem w izbie reprezentantów i tworzy rząd współpracujący z lewicowym prezydentem Gustavo Petro.[1]
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lider |
Rafael Pardo Rueda |
| Data założenia |
16 lipca 1848 |
| Adres siedziby | |
| Ideologia polityczna | |
| Poglądy gospodarcze | |
| Członkostwo międzynarodowe |
|
| Młodzieżówka |
Organización Nacional de Juventudes Liberales (ONJL) |
| Barwy | |
| Obecni posłowie |
32/188 |
| Obecni senatorowie |
14/108 |
| Strona internetowa | |
W dniu 9 kwietnia 1948 roku na inauguracyjnym posiedzeniu Organizacji Państw Amerykańskich w stolicy kraju, zamordowany został jeden z liderów liberałów, Jorge Eliécer Gaitán. Morderstwo to doprowadziło do wybuchu zamieszek zwanych jako bogotazo. Konserwatywny rząd prezydenta Laureano Gómeza rozpoczął przeciwko liberałom represje które zmieniły się w wojnę domową w której z liberalnymi i komunistycznymi partyzantami starły się milicje konserwatywne[2].
Proces demokratyzacji Kolumbii rozpoczął się w 1958 r. po upadku reżimu wojskowego. Wtedy też ukształtowała się scena polityczna, która została zdominowana przez dwie partie polityczne:
Obie te partie stworzyły razem Front Narodowy, który stał się platformą do rozstrzygania konfliktów politycznych. W miejsce dotychczasowego reżimu powstał rządzący Front Narodowy do 1978 roku, który nie dopuszczał do wyborów innych partii oprócz liberałów i konserwatystów[3]. Taki układ doprowadził do zamrożenia sceny politycznej, gdyż partie umawiały się między sobą w zakresie obsadzania stanowisk, prowadzenia wspólnej polityki (kooperacja zamiast rywalizacji). Od połowy lat `70 coraz większe poparcie zaczęły zyskiwać inne partie.
Układ dwupartyjny w Kolumbii charakteryzował się swoistymi cechami, które nie do końca kojarzą się z klasyczną rywalizacją dwupartyjną. Jedna z partii wyraźnie dominowała w polityce kraju (Partia Liberalna) a mniejszej nigdy nie udało się zdystansować rywala (Partia Konserwatywna) jeżeli chodzi o siłę parlamentarną. Jest więc wyraźnie zaznaczona asymetria siły i wpływów. Nie występowała regularna alternacja władzy między partiami a dość częstym przypadkiem było tworzenie przez obie partie gabinetów koalicyjnych. Obie partie są wewnętrznie podzielone i niezdyscyplinowane, co czasem utrudnia pracę prezydenta, który nie był pewny poparcia dla swojej polityki.
W wyborach z 2006 roku Liberałowie chociaż mieli najwięcej miejsc w izbie niższej i zaledwie o 4 i 2 mniej niż wyprzedzające ich partie w Senacie to byli zmuszeni przejść do opozycji wobec prezydenckiej Społecznej Partią Jedności Narodowej, Kolumbijskiej Partii Konserwatywnej i Radykalnej Zmiany. Wybory z roku 2010 tylko powiększyły przewagę sił prezydenckich (najwięcej miejsc w Izbie Reprezentantów – SPJN, drudzy konserwatyści, trzeci liberałowie a w senacie zwycięstwo konserwatystów przed SPJN i liberałami). Obecnie Liberałowie nie wchodzą w skład rządzącej koalicji.
Narodowy Kongres Partii składający się przedstawicieli partii w regionach desygnuje ze swojego grona 10 członków “elektorów”, którzy wybierają z wcześniej zaproponowanych kandydatów Dyrektora Partii na szczeblu narodowym oraz Przedstawicielstwo partii.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
