Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Starych Babicach

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem w dekanacie laseckim archidiecezji warszawskiej.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

nr rej. 1001/374 z 10.03.1962[1]
kościół parafialny
widok od frontu
Państwo	Polska
Miejscowość	Stare Babice
Adres	ul. Rynek
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Wspomnienie liturgiczne	15 sierpnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1728 Data zakończenia budowy 1754 1889-1902 Data poświęcenia 1754
Dane świątyni Styl barokowy neobarokowy Architekt Karol Bay Józef Pius Dziekoński Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3
Położenie na mapie gminy Stare Babice Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie powiatu warszawskiego zachodniego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
52°15′04,6″N 20°50′29,3″E

Pierwotnie była to murowana świątynia ufundowana przez kanclerza koronnego Jana Sebastiana Szembeka. Zaprojektowana została przez architekta Karola Baya. Kościół posiadał jedną nawę i reprezentował styl barokowy. Efektowna fasada została zwieńczona półkolistym szczytem. Świątynia została konsekrowana w dniu 24 listopada 1754 roku przez biskupa inflanckiego Antoniego Kazimierza Ostrowskiego. Później Kościół został przebudowany w latach 1889−1902 przez znakomitego warszawskiego architekta Józefa Piusa Dziekońskiego. Rozebrane zostały zakrystia i prezbiterium, dobudowane zostały dwie nawy boczne, co znacznie zwiększyło rozmiar budowli. Ostatnim dobudowanym elementem jest wieża wzniesiona w latach 20. XX wieku. Wnętrze świątyni jest skromne. Ze starej budowli został zachowany ołtarz umieszczony w kaplicy usytuowanej na lewo od prezbiterium. Dawniej pełnił funkcję ołtarza głównego. Nowy, większy ołtarz jest ozdobiony dwoma obrazami namalowanymi w XIX wieku^[2].