Kościół Matki Bożej Królowej Pokoju w Rzymie

Kościół Matki Bożej Królowej Pokoju w Rzymie (wł. Chiesa di Santa Maria della Pace) – rzymskokatolicki kościół tytularny w Rzymie.

Kościół Matki Bożej Królowej Pokoju

Chiesa di Santa Maria della Pace

Kościół tytularny
Front kościoła (2021)
Państwo	Włochy
Miejscowość	Rzym Piazza Santa Maria della Pace / 5 Vicolo del Arco della Pace
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Santa Maria Regina della Pace[1]
Historia Data powołania • dekret wydał 1482 Sykstus IV Data zakończenia budowy XVII wiek
Dane świątyni Styl barok, renesans Architekt Donato Bramante, Pietro da Cortona (przebudowa elewacji i placu)
Położenie na mapie Rzymu Kościół Matki Bożej Królowej Pokoju
Położenie na mapie Włoch Kościół Matki Bożej Królowej Pokoju
Położenie na mapie Lacjum Kościół Matki Bożej Królowej Pokoju
41°53′59,53″N 12°28′17,90″E

Świątynia ta jest kościołem parafialnym oraz kościołem tytularnym^[1].

Lokalizacja

Kościół znajduje się w V Rione Rzymu – Ponte^[a] przy Piazza Santa Maria della Pace^[2], obok Placu Navona.

Historia

Obecny budynek został wybudowany na fundamentach istniejącego wcześniej kościoła Sant’Andrea de Aquarizariis, w 1482 roku, na zlecenie papieża Sykstusa IV. Budowę nadzorował pierwotnie Donato Bramante.

Kopułę kościoła zaprojektował prawdopodobnie Antonio da Sangallo Młodszy, a wzniósł Jacopo Ungarino w 1525 roku^[2]. Ołtarz główny został zainstalowany przed 1614 rokiem^[2].

Nową fasadę w latach 1656–1667 zbudował Pietro da Cortona na zlecenie papieża Aleksandra VII.

Architektura i sztuka

Fasada kościoła

Wystające wklęsłe skrzydła są zgrupowane w dwa rzędy. Wejście przesłonięte jest półokrągłym pronaosem z czterema parami toskańskich kolumn. Drugi poziom świątyni jest płaski, zawiera okno i wieńczy się niewielkim tympanonem. Kościół zdaje się wychodzić do przodu, co zostaje dodatkowo spotęgowane przez stosunkowo ciasny plac. Monumentalizm i wizualność dzieła oraz uzyskane dzięki formom fasady chiaroscuro czynią z niego sztandarowy przykład architektury barokowej.

Napis nad wejściem to słowa pochodzące z psalmu 72: SUSCIPIANT MONTES PACEM POPULO ET COLLES IUSTITIAM (,,Niech góry przyniosą ludowi pokój, a wzgórza sprawiedliwość”). Jest to aluzja do herbu rodziny Aleksandra VII, w którym znajdowała się góra.

Napis nad wejściem

Wnętrze

Cortona dokonał interesującego połączenia kasetonów i rozchodzących się promieniście z latarni żeber. Główny ołtarz zaprojektował Carlo Maderna, zaś freski w należącej do kompleksu kaplicy Chigi wykonał Rafael. Projekt drugiej z kaplic, Cesi, jest dziełem Antonio da Sangallo mł.

Wnętrze kościoła

Wnętrze kopuły

Madonna della Pace

Rafael Santi – Sybille i prorocy

Kaplica Cesi

Kardynałowie prezbiterzy

Kościół Matki Bożej Królowej Pokoju jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sanctae Mariae de Pace)^[3]. Tytuł ten został ustanowiony 13 kwietnia 1587 roku^[3].

• Anton Maria Salviati (1587–1600)
• Flaminio Piatti (1600–1613)
• Giacomo Serra (1615–1623)
• Alessandro d’Este (1623–1624)
• Melchior Klesl (1624–1630)
• Fabrizio Verospi (1633–1639)
• Marcantonio Franciotti (1639–1666)
• Giacomo Filippo Nini (1666–1680)
• Stefano Brancaccio (1681–1682)
• Carlo Barberini (1683–1685)
• Giacomo Franzoni (1685–1687)
• Michał Stefan Radziejowski (1689–1705)
• Lorenzo Fieschi (1706–1726)
• Damian Hugo Philipp von Schönborn (1726–1743)
• Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1743–1759)
• Antonio Marino Priuli (1759–1762)
• Marco Antonio Colonna (1762–1784)
• vakat (1784–1789)
• Ignazio Busca (1789–1795)
• Carlo Bellisomi (1795–1807)
• vacat (1807–1817)
• Antonio Gabriele Severoli (1817–1824)
• vacat (1824–1828)
• Carlo Maria Pedicini (1828–1830)
• Giuseppe Antonio Sala (1832–1839)
• Charles Januarius Acton (1842–1846)
• Pierre Giraud (1847–1850)
• vacat (1850–1854)
• Juan José Bonel y Orbe (1854–1857)
• vacat (1857–1862)
• Fernando de la Puente y Primo de Rivera (1862–1867)
• Juan de la Cruz Ignacio Moreno y Maisonave (1869–1884)
• Domenico Agostini (1886–1891)
• Michael Logue (1893–1924)
• Patrick Joseph O’Donnell (1925–1927)
• August Hlond SDB (1927–1948)
• vacat (1948–1953)
• Maurice Feltin (1953–1975)
• vacat (1975–1979)
• Joseph Asajirō Satowaki (1979–1996)
• vacat (1996–2001)
• Francisco Javier Errázuriz Ossa (2001-nadal)

Uwagi

1. Ponte – rioni V (starożytna część Rzymu) (znaczy po włosku „most”)