Kościół św. Idziego w Modrzu
rzymskokatolicki kościół parafialny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
rzymskokatolicki kościół parafialny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Świętego Idziego w Modrzu – rzymskokatolicki kościół parafialny we wsi Modrze, w gminie Stęszew, w powiecie poznańskim, w województwie wielkopolskim. Należy do dekanatu stęszewskiego.
750/Wlkp/A z dnia 21 grudnia 1932 i 5 czerwca 2009[1] | |||||||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||||||
widok ogólny | |||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Stęszew | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu poznańskiego | |||||||||||||||||||
52°12′56″N 16°37′56″E |
Obecny kościół został wybudowany w 1936 roku w stylu neobarokowym według projektu architekta Mariana Andrzejewskiego. Zachowało się jednak wiele elementów z poprzedniej świątyni, wybudowanej w stylu barokowym w 1784 roku przez ówczesnego proboszcza, profesora w poznańskiej Akademii Lubrańskiego - Jerzego Chudzickiego. Są to: orientowane prezbiterium, będące obecnie przedsionkiem nowego, kruchta z lożami na piętrze i otwartymi do wnętrza arkadami, oraz boczny ołtarz, który był do 1936 roku głównym, złożony z fragmentów z 1 i 2 połowy XVIII stulecia. W nowym ołtarzu znajdują się dwie barokowe rzeźby biskupów. W budowli można zobaczyć cenne dzieła, m.in.: "Wskrzeszenie Piotrowina przez św. Stanisława biskupa", kopia obrazu Szymona Czechowicza znajdującego się w ołtarzu głównym kolegiaty Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny w Poznaniu z XVIII/XIX wieku, "Św. Piotr" dzieło z XVIII stulecia, oraz relikwiarzyk św. Jakuba w stylu regencji z XVIII stulecia. Zachowały się również: nagrobek Antonelli z Zakrzewskich Potockiej, kasztelanowej rogozińskiej z 1815 roku, a także wmurowane w zewnętrzną elewację świątyni, epitafium Józefy z Potockich, Voto Kwileckiej, Voto generałowej Mojaczewskiej z herbami Pilawa i Poraj z 1821 roku, oraz płyty nagrobne proboszczów ks. Marcina Apolinarskiego (1758) i ks. Jana Lerskiego (1840)[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.