Klemens (Kinow)

Klemens, imię świeckie Kino Radew Kinow (ur. 5 grudnia 1897 w Oreszaku, zm. 13 lutego 1967 w Wiedniu) – bułgarski biskup prawosławny.

Klemens

Kino Kinow
Metropolita starozagorski
Kraj działania	Bułgaria
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1897 Oreszak
Data i miejsce śmierci	13 lutego 1967 Wiedeń
Metropolita starozagorski
Okres sprawowania	1940–1967
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Bułgarski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Metropolia starozagorska
Śluby zakonne	1918
Diakonat	15 września 1919
Prezbiterat	1 września 1928
Chirotonia biskupia	30 stycznia 1939

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	30 stycznia 1939
Miejscowość	Sofia
Miejsce	Sobór św. Aleksandra Newskiego
Konsekrator	Stefan (Szokow)
Współkonsekratorzy	Cyryl (Konstantinow), Paisjusz (Ankow), Neofit (Karaabow), Paweł (Konstantinow), Antym (Sziwaczew), Michał (Czawdarow), Józef (Łazarow), Sofroniusz (Czawdarow), Hilarion (Arabadżijew), Borys (Razumow)
Współkonsekrowani biskupi Stefan (Stajkow) 2 kwietnia 1950

Życiorys

We wczesnym dzieciństwie wielokrotnie odwiedzał Monaster Trojański, co miało znaczący wpływ na wybór przez niego drogi życiowej. Po ukończeniu szkoły podstawowej w rodzinnej wsi, jako trzynastolatek wstąpił do Monasteru Trojańskiego jako posłusznik. Chłopcem zaopiekował się metropolita płowdiwski Maksym, z polecenia którego Kino Kinow zamieszkał w jego rezydencji w Płowdiwie, tam ukończył progimnazjum, seminarium duchowne, a następnie wstąpił na wydział teologiczny uniwersytetu w Sofii. Wcześniej, w 1918, tj. jeszcze w czasie nauki w seminarium, złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Klemens. 15 września 1919 w cerkwi św. Mariny w Płowdiwie został wyświęcony na hierodiakona, zaś 1 września 1928 – na hieromnicha. Od 1922 do 1924 pracował w szkole przy Monasterze Trojańskim, zaś od 1924 do 1928, tj. w czasie studiów w Sofii, był diakonem w soborze św. Aleksandra Newskiego, głównej świątyni Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego.

Od września 1928 do grudnia 1935 był protosynglem metropolii płowdiwskiej. W 1936 stanął na czele wydziału kulturalno-oświatowego przy Świętym Synodzie Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego, zaś od 1937 do 1938 był rektorem seminarium duchownego w Płowdiwie. Następnie przez dwa lata akademickie kierował instytutem teologicznym przy Monasterze Czerepiskim.

7 stycznia 1931 otrzymał godność archimandryty. 30 stycznia 1939 miała miejsce jego chirotonia na biskupa lewkijskiego, wikariusza metropolii sofijskiej.

W 1940, po śmierci metropolity starozagorskiego Pawła, został wybrany przez sobór duchowieństwa i świeckich na jego następcę. Jako metropolita starozagorski rozwinął szeroką działalność społeczną i oświatową w kierowanej przez siebie eparchii. Urząd metropolity sprawował do swojej śmierci, jaka nastąpiła w 1967 w szpitalu w Wiedniu.

Bibliografia

• Старозагорска епархия – История