Kieran Trippier
angielski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kieran John Trippier (ur. 19 września 1990 w Bury) – angielski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy w angielskim klubie Newcastle United. W latach 2017-2024 reprezentant Anglii. Srebrny medalista Mistrzostw Europy 2020 i 2024. Uczestnik Mistrzostw Świata 2018 i 2022.
 Kieran Trippier (2018) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Kieran John Trippier | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 września 1990 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
173 cm[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer w klubie |
2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wczesne życie i edukacja
Kieran John Trippier urodził się 19 września 1990 roku w Bury[2]. Wychowywał się w miejscowości Summerseat w Ramsbottom w hrabstwie Wielki Manchester. Trippier uczęszczał do Holcombe Brook Primary School, a następnie do Woodhey High School[3]. Jego rodzina obejmuje trzech braci - Chrisa, Curtisa i Kelvina. Jego ojciec, Chris Trippier, jest mulatem[4].
Kariera klubowa
Podsumowanie
Perspektywa
Manchester City
Trippier, rozpoczynając karierę w akademii Manchester City w wieku dziewięciu lat, podpisał swój pierwszy kontrakt zawodowy w 2007 roku[5].
W sezonie 2007–08 stał się stałym graczem w rezerwach, zdobywając Puchar FA Youth[6]. W 2009 roku uczestniczył w meczu towarzyskim z FC Barceloną na Camp Nou[7]. Ostatecznie w lidze w barwach City nie zadebiutował[8].
Barnsley
W lutym 2010 roku został wypożyczony do klubu Championship, Barnsley, gdzie zagrał trzy mecze, a kontuzja przerwała jego pierwsze wypożyczenie[9].
W sierpniu 2010 roku powrócił do Barnsley na kolejne sześciomiesięczne wypożyczenie[10]. W styczniu 2011 roku podpisał umowę na pozostanie do końca sezonu 2010–11, zdobywając nagrodę Młodego Zawodnika Roku po rozegraniu 41 spotkań i strzeleniu dwóch goli, w tym kręconego rzutu wolnego przeciwko Leeds United[11][12].
Burnley
W lipcu 2011 roku dołączył na sezonowe wypożyczenie do klubu Championship, Burnley, zastępując Tyrone'a Mearsa[13]. Zadebiutował w sierpniu 2011 roku, a jego udane występy przyczyniły się do stałego transferu. Został ostatecznie wykupiony przez Burnley w styczniu 2012 roku, podpisując kontrakt na trzy i pół roku[14].
Po swoich występach wygrał nagrodę zawodnika roku klubu[15]. Dwukrotnie został wybrany do PFA Championship Drużyna roku (za sezony 2012–13[16] i 2013–14[17]). Jego wkład przyczynił się do awansu Burnley do Premier League po sezonie 2013/2014[18].
W maju 2014 roku, po zakończeniu sezonu, podpisał nową umowę na trzy lata, pomimo zainteresowania ze strony Arsenalu[19].
Tottenham Hotspur
19 czerwca 2015 roku podpisał kontrakt z klubem Tottenham Hotspur, występującym w angielskiej Premier League, za kwotę 3,5 miliona funtów[20].
Głównie występował na pozycji prawego obrońcy, dołączył do zespołu prowadzonego przez Mauricio Pochettino, mając konkurować o miejsce w pierwszym składzie z Kylem Walkerem[21].
Debiut w barwach Tottenhamu miał miejsce 25 października 2015 roku w zwycięskim spotkaniu wynikiem 5:1 przeciwko Bournemouth[22]. 6 lutego 2016 roku zdobył pierwszą bramkę dla klubu w zwycięskim 1:0 meczu przeciwko Watford[23]. W 2016 roku zadebiutował w Lidze Mistrzów meczu fazy grupowej przeciwko CSKA Moskwa. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem anglików 1:0, a Trippier rozegrał pełny wymiar czasowy gry[24].
W czerwcu 2017 roku przedłużył umowę z Tottenhamem na pięć lat[25]. Po transferze Kyle'a Walkera do Manchesteru City, Trippier stał się stałym członkiem wyjściowego składu Tottenhamu na początku sezonu 2017–18[26].
W 2017 roku odegrał istotną rolę w meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów przeciwko hiszpańskiemu Realowi Madryt[27]. Spotkanie po bramkach dla ,,kogutów", które strzelili Dele Alli oraz Christian Eriksen, spotkanie zakończyło się dwubramkowym zwycięstwem anglików wynikiem 3:1[28]. Ostatecznie w tym sezonie odpadli w 1/8 finału Ligi Mistrzów przegrywając z włoskim Juventusem[29].
W sezonie 2018–19 Trippier, powracając do składu przeciwko Fulham, zanotował trafienie z rzutu wolnego[30]. Pomimo tego, sezon ten został uznany za rozczarowujący ze względu na kontuzje oraz liczne błędy obronne, w tym samobójcze trafienie do własnej bramki w spotkaniu z Chelsea[31][32].
Dotarł do finału Ligi Mistrzów UEFA. W finale, Spurs przegrali 2–0 z Liverpoolem[33][34]. Po zakończeniu sezonu Trippier opuścił Tottenham, gdzie zanotował 114 występów we wszystkich rozgrywkach klubowych[35].
Atlético Madryt
W lipcu 2019 roku dołączył do hiszpańskiego klubu Atlético Madrid w, podpisując trzyletni kontrakt za 20 milionów funtów plus dodatki[36][37]. W debiucie w La Liga przeciwko Getafe, udzielając asysty, odegrał istotną rolę w zwycięstwie 1–0[38].
W grudniu 2020 roku otrzymał 10-tygodniowe zawieszenie i karę finansową 70 000 funtów za naruszenie zasad dotyczących zakładów piłkarskich. Zawieszenie zostało czasowo unieważnione przez FIFA, ale CAS odrzucił apelację[39][40].
Powrócił do gry w marcu 2021 roku w meczu z Realem Madryt, zakończonym remisem 1–1[41]. Łącznie w Madrycie wystąpił w 86 spotkaniach, gdzie zaliczył 11 asyst[42].
Newcastle United
7 stycznia 2022 roku podpisał kontrakt z klubem Newcastle United, występującym w angielskiej Premier League, na okres dwóch i pół roku, za kwotę 12 milionów funtów plus dodatki[43].
Zadebiutował 8 stycznia w przegranym 0:1 meczu trzeciej rundy Pucharu Anglii przeciwko Cambridge United[44]. 8 lutego zdobył swoją pierwszą bramkę dla Newcastle United, strzelając bezpośrednio z rzutu wolnego w zwycięskim 3:1 meczu z Evertonem[45].
21 sierpnia 2022 roku Trippier zdobył trzeciego gola dla Newcastle w zremisowanym 3:3 spotkaniu z Manchesterem City. W późniejszej części meczu otrzymał początkowo czerwoną kartkę od sędziego Jarreda Gilletta za faul na wysokość kolana na Kevinie De Bruyne, jednak decyzję tę uchyliła technologia VAR[46][47].
W 2023 roku przedłużył kontrakt do lata 2025[48]. Po sezonie został wymieniony w drużynie roku Premier League za sezon 2022/23[49][50].
24 września 2023 roku Trippier zagrał w zwycięstwie 8–0 nad Sheffield United został drugim zawodnikiem w historii Premier League, który zanotował trzy asysty do bramek zdobytych głową w jednym meczu[51][52].
Kariera reprezentacyjna
Podsumowanie
Perspektywa
Młodzieżowa reprezentacja Anglii
Trippier zadebiutował w reprezentacji Anglii do lat 18 w listopadzie 2007 roku, a następnie awansował do drużyny do lat 19 w 2008 roku[53][54]. Brał udział w Mistrzostwach Europy U-19 2009 w roku, gdzie Anglia doszła do finału, lecz przegrała 0–2 z Ukrainą[55][54]. Po tym sukcesie, Trippier został powołany do Mistrzostw Świata U-20 w 2009 roku, gdzie zagrał we wszystkich trzech meczach[55][56]. W październiku 2010 roku otrzymał pierwsze powołanie do reprezentacji do lat 21, zadebiutował w listopadzie tego samego roku[57]. Ostatni raz wystąpił w drużynie do lat 21 w lutym 2011 roku przeciwko Włochom.
Reprezentacja Anglii
13 czerwca 2017 roku zadebiutował w seniorskiej reprezentacji przeciwko Francji 13 czerwca 2017 roku w przegranym 2–3 spotkaniu[58][59][60].
Był w składzie 23-osobowej reprezentacji Anglii na Mistrzostwa Świata w 2018 roku[61]. 11 lipca 2018 roku strzelił swoją pierwszą bramkę, otwierając wynik rzutem wolnym w przegranym 1–2 meczu z Chorwacją w półfinale[62]. Zdobył uznanie za świetne podania i stałe fragmenty gry, porównywane do stylu Davida Beckhama[63]. Klasyfikowany jako najbardziej kreatywny zawodnik turnieju, stworzył 24 szanse w trakcie rozegranych meczów[64][65][66].
1 czerwca 2021 roku znalazł się w 26-osobowej kadrze na przełożone Mistrzostwa Europy w 2020 roku[67]. W finale przeciwko Włochom na Wembley, asystował przy bramce Luke'a Shawa w drugiej minucie[68]. Po zaciętym pojedynku, mecz utrzymywał wynik 1:1 i konieczna była dogrywka, która również nie przyniosła rozstrzygnięcia. Wobec tego, aby wyłonić zwycięzcę, konieczne było zakończenie spotkania serią rzutów karnych[69]. Ostatecznie spotkanie zakończyło się zwycięstwem Włoch w karnych 3:2, a Anglicy zdobyli srebrny medal Mistrzostw Europy w 2020 roku[70][71].
Życie prywatne
Trippier ma brata, który również jest profesjonalnym piłkarzem Kelvina Lomaxa. Jego brat nazwisko przejął od matki piłkarza[4]. W 2016 roku poślubił swoją partnerkę Charlotte, która przejęła po nim nazwisko[74][4]. W tym samym roku urodził mu się syn, a w 2019 córka[75][4].
Sukcesy
Manchester City
- FA Youth Cup: 2007/2008
Atlético Madryt
Tottenham Hotspur
- Finalista Ligi Mistrzów: 2018/19
Reprezentacyjne
Indywidualne
- Drużyna Roku PFA (od 2010)
- Młody Piłkarz roku w Barnsley: 2010/2011
- Piłkarz roku w Burnley: 2011/2012
- Drużyna Roku PFA w Championship: 2012/2013, 2013/2014
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.