Kazimierz Soldenhoff

Kazimierz Soldenhoff^[a] (ur. 16 grudnia 1892 w Nowym Mieście nad Pilicą, zm. 6 stycznia 1938 w Warszawie) – żołnierz armii rosyjskiej, I Korpusu Polskiego, major korpusu kontrolerów Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, baron^[1] , kawaler Orderu Virtuti Militari.

Kazimierz Soldenhoff

major kk
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1892 Nowe Miasto nad Pilicą
Data i miejsce śmierci	6 stycznia 1938 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1914–1938
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Strzelców Polskich 55 pułk piechoty DOK IX Oddział IV SG Szefostwo Komunikacji Wojskowych Korpus Kontrolerów
Stanowiska	dowódca kompanii dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 16 grudnia 1892^[b] w rodzinie Jana i Aldony z Kozłowskich. Był młodszym bratem Maksymiliana (1890–1940)^[3]. Absolwent Politechniki w Liège. Zmobilizowany w 1914 do armii rosyjskiej. Następnie od sierpnia 1917 jako dowódca 7. kompanii 1 pułku strzelców polskich w I Korpusie Polskim w Rosji. Brał aktywny udział w walkach z bolszewikami od 20 do 22 stycznia 1918 pod Rohaczowem i Tosczycą w ramach walk o Bobrujsk w których został ranny. Za tę postawę w walce został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Od października 1919 w odrodzonym Wojsku Polskim. Służył w 14 Dywizji Piechoty. Był dowódcą kompanii w 55 pułku piechoty. Wraz z 14 Dywizją walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej.

Po zakończeniu wojny dowódca II batalionu w 60 pułku piechoty. W kwietniu 1923 w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu^[4]. 1 listopada 1924 został przydzielony do macierzystego 60 pp z równoczesnym odkomenderowaniem na roczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie^[5]. 1 grudnia tego roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 25. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6][7]. Z dniem 15 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do 59 pułku piechoty w Inowrocławiu na stanowisko dowódcy II batalionu^[8][9]. W listopadzie 1926 został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego, pozostając oficerem nadetatowym 59 pp^[10][11]. 23 grudnia 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku^[12]. W marcu 1931 został przeniesiony do Szefostwa Komunikacji Wojskowej^[13][14]. W marcu 1932 został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów kontrolerów i przydzielony do Korpusu Kontrolerów^[15][16]. Był członkiem Oficerskiego Yacht Klubu RP^[17] . Zmarł 6 stycznia 1938. Został pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach (kwatera 47-1-20)^[18]. Pośmiertnie został mianowany na stopień podpułkownika w korpusie kontrolerów^[19].

Życie prywatne

Żonaty z Haliną Zdrojewską. Mieli dwoje dzieci: Krystynę (ur. 1931, żona Gerwazego Świderskiego^[20]) i Jana (ur. 1933)^[21][3][1] .

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6798 (10 maja 1922)^[22][3]
• Krzyż Walecznych^[3]
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[23]
• Medal Niepodległości (16 marca 1933)^[24][25][c]
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”^[26]

Uwagi

1. Polak (red.) 1991 ↓, s. 140 wymienia nazwisko „Sondenhoff”.
2. W sierpniu 1931 sprostowano datę urodzenia mjr. dypl. Kazimierza Soldenhoffa z „6 grudnia 1892” na „16 grudnia 1892”^[2]. Bogusław Polak, jako datę urodzenia podał 15 grudnia 1895^[3].
3. Polak (red.) 1991 ↓, s. 140, wg autora był odznaczony Krzyżem Niepodległości.