Loading AI tools
polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Partyka (ur. 9 stycznia 1890 w Komarnie, zm. wiosną 1940 w Kijowie) – pułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
.JPG) | |
 pułkownik intendent z wsw | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 stycznia 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef Intendentury |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      | |
Syn Józefa i Anny z Tyrawskich[1]. Jego rodzeństwem byli: Bronisława (1899–1886), Julianna (1893–1949, po mężu Szajnowska), Marian (ok. 1895 – ok. 1914), Marianna (1902–1994, po mężu Kamińska)[2]. W 1911 zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości w C. K. VIII Gimnazjum we Lwowie[3]. Ukończył studia na Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie. Należał do Drużyn Polowych we Lwowie. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Ukończył legionową szkołę ekonomiczno-administracyjną. Odbył szlak wojenny w 2 kompanii I batalionu w 2 pułku piechoty.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Przydzielony do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej został następnie skierowany na stanowisko kierownika Loterii Klasowej na Inwalidów Wojennych.
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 3. lokatą w korpusie oficerów zawodowych administracji, dział gospodarczy, a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr I w Warszawie[4]. W tym samym roku został powołany do Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu normalnego 1922-1924[5]. W 1924 awansował na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923. 31 października tego roku, po ukończeniu kursu, został przydzielony do Wydziału Kwaterunkowego Departamentu VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[6][7]. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. Pracował także Wojskowych Zakładach Zaopatrzenia Intendenckiego i Taborowego, od 1929 w Kierownictwie Centralnego Zaopatrzenia Intendenckiego w Warszawie na stanowisku kierownika wydziału[8]. Został awansowany na stopień podpułkownika intendenta ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[9][10]. W 1938 został szefem Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie[11]. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów z wyższymi studiami wojskowymi[12].
Po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez NKWD 25 października 1939. Był przetrzymywany w lwowskich więzieniach Brygidki i na Zamarstynowie. W marcu 1940 został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam został zamordowany przez NKWD na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 71/1-17 oznaczony numerem 2226; jego tożsamość została podana jako Kazimierz Partyk)[13]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ofiarą zbrodni katyńskiej z tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej był także por. rez. inż. Kazimierz Stepan, także maturzysta w C. K. VIII Gimnazjum we Lwowie w 1910.
Jego prawnukiem jest Michał Kopczyński[14].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
