Kazarka egipska
gatunek ptaka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazarka egipska[4], gęsiówka egipska[5][6], gęś egipska[7] (Alopochen aegyptiaca) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Jej naturalny zasięg występowania obejmuje Afrykę Subsaharyjską i Dolinę Nilu. W XVIII wieku introdukowana na Wyspach Brytyjskich kolonizowała stopniowo zachodnią Europę. W Polsce pojawia się regularnie, sporadycznie odbywa tu lęgi[6].
Systematyka
Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1766 roku Karol Linneusz w 12. edycji Systema Naturae. Autor nadał mu nazwę Anas aegyptiaca, a jako miejsce typowe wskazał Egipt[8].
Jest to jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Alopochen[4][9]. Nie wyróżnia się podgatunków[9].
Morfologia
- Wygląd
- Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, samce nieco większe. Rdzawobrązowa. Wokół oka i na brzuchu ciemnobrązowa plama. W podobnym kolorze obrączka na szyi. Spód ciała jaśniejszy, spód skrzydła biało-zielony (niekiedy widoczny na boku jako dwa pasy). Dziób i nogi różowe. Osobniki młodociane nie mają ciemnej plamy wokół oka.
- Wymiary średnie
- długość ciała ok. 65–73 cm[10]
rozpiętość skrzydeł ok. 135–155 cm[10]
masa ciała ok. 1,9–2,5 kg[11]
Ekologia
Biotop
Brzegi zbiorników wodnych oraz otwarte przestrzenie takie jak sawanny i pola uprawne. Unika lasów. W Europie zaadaptowała się do różnego typu siedlisk, zajmuje m.in. parki z jeziorami, różnego typu mokradła, rozlewiska czy żwirownie[12].
Rozród
- Gniazdo
- Z roślin i puchu, w gęstych zaroślach, rzadziej na otwartym terenie. Sporadycznie wykorzystuje gniazda innych dużych gatunków. Wówczas może złożyć jaja na krzewie lub drzewie.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w końcu pory suchej lub na wiosnę (w zależności od szerokości geograficznej od lipca do marca) 5–11 jaj[11].
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 28–30 dni przez obydwoje rodziców.
- Pisklęta
- Pierzą się po 70 dniach.
Pożywienie
Głównie rośliny, zarówno wodne jak i lądowe, uzupełnione bezkręgowcami i drobnymi kręgowcami.
Status
Podsumowanie
Perspektywa
IUCN uznaje kazarkę egipską za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy, choć niektóre populacje mogą być stabilne. W niektórych częściach zasięgu ptaki te są odstrzeliwane bądź trute, uważa się je bowiem za szkodniki w rolnictwie; niekiedy poluje się też na nie dla sportu[3].
Występowanie i status w Polsce
Do 2006 kazarki egipskie pojawiały się w Polsce sporadycznie[13]. W 2007 odnotowano 4 stwierdzenia, w tym po raz pierwszy stwierdzono udany lęg[13]. W 2008 obecność tych ptaków stwierdzono co najmniej 38 razy, w tym zaobserwowano 3 pary lęgowe[13], a w latach 2013–2018 szacowano obecność 4–9 par lęgowych[14]. Gatunek ten nie jest objęty na terenie kraju żadną formą ochrony gatunkowej[15]. Wręcz przeciwnie – uznaje się go za inwazyjny lub potencjalnie inwazyjny i rozważa się uznanie go za gatunek łowny, by nie dopuścić do utworzenia stabilnej populacji lęgowej[16]. Jest to ptak agresywny i może negatywnie wpływać na innych przedstawicieli rodzimej awifauny[13]. Kazarkę egipską najczęściej spotyka się w południowej i północno-zachodniej części kraju[13]. Ponadto ptaki tego gatunku są przetrzymywane w celach ozdobnych[13].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.