Karen Lancaume

Karen Lancaume, właśc. Karine Bach (ur. 19 stycznia 1973 w Lyonie, zm. 28 stycznia 2005 w Paryżu^[3]) – francuska aktorka filmów pornograficznych^[4]. W latach 1997–2001 wystąpiła w 54 filmach. Nominowana do nagrody Hot d'Or w 2000 w kategorii „najlepsza francuska aktorka”^[5][6]. Największy, międzynarodowy rozgłos osiągnęła grając jedną z głównych ról w filmie Gwałt (Baise-moi, 2000).

Karen Lancaume

Prawdziwe imię i nazwisko	Karine Bach
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1973 Lyon
Data i miejsce śmierci	28 stycznia 2005 Paryż
Używane pseudonimy	Karen Lancome, Karen Lancoume, Karen D., Caren, Lauren Del Rio, Karen Lancom, Karen Bach[1]
Lata aktywności	1996-2000[1]
Narodowość	francuska[1]
Liczba filmów	85[1]
Wymiary	34B-69-91 cm
Wzrost	167 cm[2]
Masa ciała	54 kg
Biust	naturalny
Rozmiar stopy	38
Kolor włosów	czarne
Kolor oczu	brązowe
Strona internetowa

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się i wychowywała się na przedmieściach Lyonu, w dość zamożnej rodzinie. Jej ojciec pochodził z Niemiec, a matka z Maroka. Nie wyróżniała się od innych dziewczyn w jej wieku: spokojna, romantyczna i trochę introwertyczna. Po rozpoczęciu studiów (reklama/marketing) zaczęła pracować w dyskotece, gdzie poznała lokalnego didżeja – Francka Cerrone^[7], z którym wkrótce wzięła ślub. Mąż, mając na uwadze problemy finansowe, namówił ją do udziału w filmach pornograficznych. Wkrótce postanowili, że będą występować jedynie razem. Zasada ta została jednak złamana bardzo szybko^[6].

Kariera

Mąż, mając na uwadze problemy finansowe, namówił ją do udziału w filmach pornograficznych. Wkrótce postanowili, że będą występować jedynie razem. Zasada ta została jednak złamana bardzo szybko^[6]. Już w 1996 Karen zagrała z innym aktorem, a w 1997 na planie filmu L’indécente aux enfers Franck miał problemy z męskością i reżyser Marc Dorcel (za obopólną zgodą) zadecydował o zakończeniu zdjęć z innym aktorem. Małżeństwo wkrótce zakończyło się rozwodem^[6].

Karen pozostała w branży do 2001 r., pracując w tym czasie z najlepszymi reżyserami filmów pornograficznych w Europie: Marcem Dorcel, Alainem Payet, Mario Salieri czy Lucą Damiano. Wystąpiła w produkcjach Vidéo Marc Dorcel (VMD), w tym Cena pożądania (L’Enjeu du désir, 1999) Alaina Payeta z Davidem Perrym i Silvią Saint,

W 1998 wystąpiła w filmie dokumentalnym Exhibition 99 (reż. John B. Root), prezentującym wywiady z aktorkami z branży erotycznej oraz pokazującym nagrywanie filmów pornograficznych „od kuchni”. Okazała w nim awersję do swojej pracy, mówiąc: „Byłam zirytowana, mokra, zmarznięta do szpiku kości, a nikt nawet nie zaoferował mi ręcznika. Kiedy zakończą kręcić scenę, jesteś bezwartościowy.”

W 2001 wycofała się z branży pornograficznej. Pragnęła grać w filmach zorientowanych na dużo szerszą publiczność. Pomimo iż głośny mainstreamowy film Gwałt (Baise-moi) uczynił z niej osobę powszechnie znaną, próba zrobienia kariery w klasycznym przemyśle rozrywkowym zakończyła się niepowodzeniem i po 2002 ostatecznie wycofała się z show-biznesu^[8].

28 stycznia 2005 popełniła samobójstwo poprzez przedawkowanie leków nasennych (temazepam)^[9][10]. Została znaleziona martwa w paryskim apartamencie, należącym do jej chłopaka^[6]. Pozostawiła krótką notatkę: „Zbyt bolesne”^[8].

Filmografia

• 1996 – Nurse’s Diary
• 1997 – Private Gold 25: When the Night Falls
• 1997 – Dręczona pożądaniem (L’indécente aux enfers)
• 1997 – Pamiętnik grzechem pisany (Journal d’ une infirmire)
• 1997 – Fetyszysta (Le Fétichiste)
• 1998 – Piętno grzechu (L’Empreinte du vice)
• 1998 – Exhibition 99 (film dokumentalny)
• 1999 – Le principe de plaisir
• 1999 – Cena pożądania (L’Enjeu du désir)
• 2000 – Gwałt (Baise-moi) jako Nadine
• 2000 – À feu et a sexe sur la Riviera
• 2001 – Marionetka (La Marionnette)
• 2001 – Lady Chérie

Nagrody i nominacje

Rok	Nagroda	Kategoria	Film	Rezultat
1998	Hot d’Or	Najlepsza aktorka francuska	-	Nominacja
2000	Hot d’Or	Najlepsza aktorka pierwszoplanowa	Gwałt (Baise-moi)	Wygrana