Loading AI tools
niemiecki samolot pasażerski i transportowy z lat 20. XX w. Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Junkers W 34 – jednosilnikowy, całkowicie metalowy, niemiecki samolot pasażerski i transportowy skonstruowany w latach 20. XX w. Eksportowany do wielu krajów; w czasie II wojny światowej wykorzystywany przez Luftwaffe jako maszyna szkolna. Nosił oznaczenie wojskowe K 34.
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
jednosilnikowy samolot pasażersko-transportowy |
| Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji metalowej, kabina zakryta, podwozie stałe |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
koniec 1926 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
jeden silnik gwiazdowy BMW 132A |
| Moc |
485 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
17,76 |
| Długość |
10,27 m |
| Wysokość |
3,53 |
| Powierzchnia nośna |
43,00 m² |
| Masa | |
| Własna |
1700 kg |
| Startowa |
3200 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
265 km/h |
| Prędkość przelotowa |
233 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
3,2 min na wys. 1000 m |
| Pułap |
6300 m |
| Zasięg |
900 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 6 | |
| Użytkownicy | |
| Niemcy, Argentyna, Boliwia, Kanada, Republika Chińska, Kolumbia, Chorwacja, Czechosłowacja, Francja, Finlandia, Norwegia, Papua-Nowa Gwinea, Portugalia, Państwo Hiszpańskie, Szwecja, Południowa Afryka | |
W 34 powstała na bazie modelu W 33. Został wcielony do służby w 1926 roku. Jako samolot pasażerski mógł zabrać na pokład pilota i 5 (6 w późniejszych wersjach) pasażerów. W 1928 roku Junkers W 33 z chłodnicą chłodzoną wodą przeleciał nad Atlantykiem z Europy do USA, lądując na Greenly Island na Labradorze po 37 godzinach lotu. 26 maja 1929 egzemplarz wersji W 34 be/b3e (z silnikiem Bristol Jupiter VII) pobił rekord wysokości lotu, osiągając 12,739 m. Pilotował go Friedrich W. Neuenhofen[2].
Samolot produkowany w wielu wersjach – z różnymi silnikami, typami podwozia oraz wyposażeniem dodatkowym. Łączna produkcja na rynki cywilne wyniosła około 1000 egzemplarzy, 2204 sztuk (wersje W 34 hi i W 34 hau) dostarczono Luftwaffe. Wytwarzane były nie tylko w zakładach Junkersa, ale i na licencji przez wytwórnie Henschel, ATG, Dornier, Arado Brandenburg czy HFB. Jeszcze na początku 1944 armia niemiecka dysponowała 618 egzemplarzami „hi” i 516 „hau”, w większości w szkołach lotniczych, gdzie służyły do treningu pilotów i radiooperatorów.
Używany w siłach powietrznych (różne wersje): Argentyny, Boliwii (wykorzystywane w czasie wojny o Chaco), Chin, Hiszpanii, Kanady (również Canadian Airways), Kolumbii (wykorzystywane w czasie wojny kolumbijsko-peruwiańskiej; również SCADTA), Chorwacji, Czechosłowacji (po wojnie, oznaczenie D-43), Finlandii, Niemiec, Norwegii, Papui-Nowej Gwinei, Paragwaju, Portugalii (również lotnictwo marynarki), Południowej Afryki, Szwecji.
Jedyny zachowany na świecie samolot tego typu (Junkers W 34f/fi) znajduje się w Canada Aviation Museum w Ottawie. Został tam przekazany w 1960 roku[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
