Julian Żmudziński
major artylerii Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julian Żmudziński (ur. 25 listopada 1888 w Jarosławiu, zm. 12 września 1969) – major artylerii Wojska Polskiego, burmistrz Ostrzeszowa.
 major artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 listopada 1888 |
|---|---|
| Data śmierci |
12 września 1969 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
W 1907 ukończył naukę w c. k. Gimnazjum w Jarosławiu[1], ale maturę złożył dopiero w następnym roku[2].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był c. i k. Pułk Armat Polowych Nr 29, który w 1916 został przemianowany na Pułk Armat Polowych Nr 2, a dwa lata później na Pułk Artylerii Polowej Nr 2. Awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej: porucznika (1 września 1915) i nadporucznika (1 listopada 1917)[3][4][5].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 122. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 4 Pułk Artylerii Polowej[6]. Później został przeniesiony do 19 Pułku Artylerii Polowej w Nowej Wilejce. W latach 1923–1924 był dowódcą II dywizjonu, który wówczas stacjonował w Malinowszczyźnie koło Mołodeczna[7][8]. W październiku 1927 został przesunięty ze stanowiska kwatermistrza na stanowisko dowódcy I dywizjonu[9]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do 5 Okręgowego Szefostwa Artylerii i Uzbrojenia w Krakowie na stanowisko referenta[10][11]. W marcu 1929 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sambor na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika I referatu administracji rezerw[12]. W lipcu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[13], a z dniem 31 grudnia 1929 przeniesiony w stan spoczynku[14]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Ostrów Wielkopolski. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[15].
W latach 1936–1939 był niezawodowym burmistrzem Ostrzeszowa, pełniącym jednocześnie funkcję wójta komisarycznego na obwód ostrzeszowski[16]. Mieszkał w Ostrzeszowie przy ul. Marszałka Piłsudskiego 48. 28 lutego 1938 na posiedzeniu Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucono wniosek o przyznanie mu tego odznaczenia[17].
Po II wojnie światowej był burmistrzem Twardogóry, od 14 listopada 1945 prezesem OSP w Twardogórze[18]. Zmarł 12 września 1969, a 24 października 1970 został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu (pole 1, grób 50, rząd 4)[19].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych[20]
- Złoty Krzyż Zasługi – 7 czerwca 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”[21]
- austriackie
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[22]
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy[22]
- Krzyż Wojskowy Karola[22]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[22]
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.